دیوید لینچ در چهل سالی که از اولین تجربه‌ی فیلم‌سازی‌اش با سرپاک‌کن (۱۹۷۷) می‌گذرد، جایگاه خود را به عنوان پدرخوانده‌ی سینمای نامتعارف و عجیب تثبیت کرده است. او که از اعماق ناخودآگاهش دست به خلق آثار هنری خود می‌زند، مفاهیم پذیرفته‌شده‌ی واقع‌گرایی/ رئالیسم در ژانر تریلر را با نئونوآر روان‌شناختی بسیار موفقش یعنی مخمل آبی…
