مرد این روزگار بَم بود. شهرتش هم برگشت به همان صدای سخت خش‌دار. صدایی که از اعماق نت‌های آوازی برآمد و بالا رفت. صدای کوهن در کل جهان گشت. به ایران هم رسید. کافه‌های دهه ٧٠ تهران ناگهان پر شد از مردی که خواند: «همه می‌دونن… همه می‌دونن خوب‌ها رفتن… بی‌پول‌ها فقیرتر شدن، پولدارها پولدارتر…