شک ندارم اگر ژول ورن «ماشین زمان» داشت و سری به سالهای پایانی قرن بیستم می‌زد، حسابی کیفور می شد؛ از دیدن اینکه کلی از تخیلاتش که جلوه‌ای جذاب و اسرارآمیز به آثارش داده بودند، حالا به واقعیت هایی متداول بدل شده اند که می توان آنها را به طور مستقیم تجربه کرد.