الماس‌خان کندوله‌ای پس از پایان دوران سپاهی‌گری به شعر و موسیقی روی می‌آورد. منظومه می‌سراید و تار می‌نوازد. در شعر به مقام بالایی می‌رسد و حتی در نواختن تنبور هم استاد می‌شود.