شاید برخی از بارزترین نمونه‌‌‌‌‌های نقد سورئالیستی آندره برتون به کار را بتوان در رمان نادیا(۱۹۲۸) یافت. کتاب به ظاهر، درباره ارتباط کوتاهی است که برتون با یک زن جوان هنگام قدم زدن در پاریس پیدا می‌‌‌‌‌کند.
برتون در سرتاسر عمرش وارسته‌گى و آزاده‌گى کامل در تفکر و تخیل را تبلیغ مىکرد. همین‌طور برترى عشق بر عقل را. نادیا هم، علاوه بر این که انسان فوق‌العاده وارسته‌ای بود، تخیل و تفکرش دقیقاً همانطور بود که آندره برتون آن را تبلیغ می‌کرد.