کانت میگوید ما جمعیت تنهایان هستیم. مجموعهداستان «چیزی را بههم نریز»، نوشته رضا فکری هم تصویرگر همین گفته کانت است؛ جامعهای متشکل از انسانهای تنها که همچون جزیرههایی بیارتباط باهم در اقیانوسی به پهنای یک شهر، یک کشور و یک جهان قرار گرفتهاند.
