رمان «بی‌نامی» نوشته غلامرضا احمدخانی با کل و ساختاری ساده، مضمون و موضوعی پیچیده را مطرح می‌‌سازد. نویسنده با پرهیز از هرگونه کلیشه‌پردازی، برش‌هایی پیوسته از ذهنیت و زندگی آسیب دیده شخصیت محوری داستان را با نوعی شاعرانگی پنهان روایت می‌کند.