در ساخت روایی قصه‌های پندآموز مثل «بوستان و گلستان سعدی» برای صورت‌بخشیدن به توالی رویدادها، فرمول بسیار ساده‌ای دیده می‌شود که بیشتر وابسته به انتقال یک پیام اخلاقی و غافلگیرکننده است. شکل‌گیری حقیقت در این‌گونه روایت‌ها ممکن است تا مرز یک اعجاز غیرقابل‌باور پیش برود

همین ابتدا باید تاکید کرد که اولا، هومن سیدی یکی از بهترین کارگردانان نسل جوان ما در یک دهه اخیر محسوب می‌شود و جاه‌طلبی‌هایش در ساختار و کارگردانی فیلم‌هایی مثل سیزده، خشم و هیاهو، اعترافات ذهن خطرناک من و مغزهای کوچک زنگ‌زده، بر کسی پوشیده نیست. سکانس‌هایی با تصویرپردازی به‌شدت سینماتیک، روایت‌های جاه‌طلبانه و پرفراز…