در کنار فیلمهای پر سرو صدای جشنواره آثاری هم بودند که بی سروصدا تر روی پرده آمدند؛ برخی آثاری در خور اعتنا بودند و برخی هم ساخته هایی پایین تراز حد انتظار در ادامه خواننده نقدهایی بر برخی از این فیلمها هستیم
حاصل کار شهرام شاه حسنی و گروه همکارش قابل دفاع است فیلمی که به واسطه مایه های اجتماعی گرایانه اش حرفهایی هم برای گفتن دارد. البته دیدن فیلم در جشنواره توصیه می شود چون معلوم نیست چقدر از فیلم برای اکران عمومی کوتاه خواهد شد!
من دیه گو مارادوناهستم ساخته بهرام توکلی هم توجه منتقدان و هم مردم را برانگیخته اینکه چنین فیلمی نظرات مخالف و موافقی داشته باشد چندان عجیب نیست. چنانکه نویسنده رجا نیوز از این منظر به فیلم نگاه کرده . نقد های فیلم + گزارش نشست
حضور پررنگ و البته دلگرم کننده جوانان در جشنواره امسال نوید دهنده آغاز دوره جدیدی در سینمای ایران است؛ دوران تازه ای که از وجوه مختلف می توان نمود آنرا دید. آثاری از جنس کوچه بی نام، اعترافات ذهن خطرناک من و…
مسعود جعفری جوزانی در تازه ترین فیلم خود (بعد از یک دوره نسبتاً طولانی عدم حضور در سینما) در جشنواره ای که در انحصار جوانهاست، نشان داد که به قول معروف همچنان دود از کنده بلند می‌شود…
اولین روز جشنواره در سالن رسانه در برج میلاد سوت‌وکور برگزار شد و فیلمها هم چندان شوقی در مخاطبان و منتقدان ایجاد نکردند، اما در مقابل و در سینماهای مردمی دو فیلم ایران‌برگر (مسعود جعفری‌جوزانی) و عصریخ‌بندان (مصطفی کیایی) توجه زیادی برانگیختند و در همان اولین روز نمایش‌شان به سانس‌های اضافه رسیدند.