متأسفانه یکی از مشکلاتی که در مواجهه با فیلمی مثل «برداشت دوم از قضیه اول» پویان باقرزاده به آن برمی خوریم، الصاق عنوان «هنر و تجربه» به چنین فیلمی است؛ البته نه فقط به این فیلم، بلکه به تقریباً تمام فیلم های نامتعارف روایی و ساختاری سینمای ایران و تعریف کردن شان ذیل سینمای تجربی،…
هنوز یک سال از ماجرای سوختن و ریختن ساختمان پلاسکو نگذشته است که فیلمی با همین اسم و با همین موضوع ساخته میشود. این قدر اسم فیلم روی مردم تأثیر میگذارد که از همان ابتدا با پیشفرض متأثر شدن، پای پرده مینشینند. مصطفی کیایی استاد پیچیدگی و ریتم تند در سینماست و مخاطب او را…
فیلم دارکوب به کارگردانی بهروز شعیبی یک فیلم اجتماعی است. مسائلی از قبیل اختلاف طبقاتی، فقر، اعتیاد و حاشیهنشینی در این فیلم مورد توجه قرار گرفته است. این فیلم با انتخاب پرسوناژهایی از طبقات مختلف اجتماعی همزمان فرهنگ، سبک زندگی، معضلات و مشکلات آنها را بررسی و مقایسه میکند. فیلم سعی میکند به شکلی منصفانه…
فضای تخت، سرد و بیروح فضایی است که «نیما اقلیما» برای اولین ساخته سینمایی خود انتخاب کرده. «امیر» داستان شخصیتی است که تنهایی را به همهمههای روزمرگی ترجیح داده و در برخورد با اطرافیان سکوت را انتخاب میکند و سعی دارد شنونده خوبی باشد و درعینحال به اوضاع اطرافیان، خانواده و دوستان سروسامان دهد
«تنگه ابوقریب» از معدود فیلمهایی است درباره جنگ که «سینما»ست؛ سینمایی اما زیادهگوی که یکجاهایی در مسیر روایتش لَنگ میزند اما میدانی آنچه -گاهی- بر تصویر مینشیند «سینما»ست؛ چون تصویر است که حرف میزند و این مدیون اشراف کارگردان است
«مغزهای کوچک زنگ زده» در مورد سه برادر است؛ شکور و شاهین و شهروز، شکور(فرهاد اصلانی) برادر بزرگتر است و البته جای پدر منفعل خانواده را پر میکند او یک آشپزخانه (مواد مخدر) دارد. آن ها در حلبی آبادی زندگی میکنند. شکور بچههای بیخانمان را میخرد و پرورش میدهد تا بعدتر در خدمت آشپزخانه باشند،…
روحالله حجازی با دو فیلم زندگی خصوصی آقا و خانم میم (۱۳۹۰) و زندگی مشترک آقای محمودی و بانو (۱۳۹۱) احاطهاش بر ترسیم فضای زندگی زناشویی و هزارتوی معضلهای درون خانواده را به نمایش گذاشت؛ فیلمهایی که بر جزییات روابط ساده انسانی تمرکز دارند و به دنبال قصههای پرپیچوخم نیستند.
ایرج (پیمان معادی) و میترا (لیلا حاتمی) زن و شوهری فرهنگی هستند که در تهران سال ۶۶ و در میانه بمبارانها دچار سردی شده اند و قهر کردهاند. آن ها آن قدر به انتها رسیده اند که حتی پس از شنیدن صدای آژیر قرمز هم به پناهگاه نمیروند و چیزی برای از دست دادن ندارند.
نگارنده فیلم لاتاری را دوست ندارد. قبلاً دلایلی در این باره بهاختصار با استناد به نوع روایت و شخصیتپردازی و سبک و غیره گفته شده است و بعداً بهتفصیل بدان پرداخته خواهد شد. اما این روزها در برخی رسانهها نظرهایی درباره این فیلم عنوان میشود که از حوزه معیارها یا سلیقههای سینمایی جداست و موضوع…
یکی از بهترین فیلمهای جشنواره است و بهترین فیلم کارنامه هومن سیدی. مصداق ها فراوانند. سیدی بعد از تجربه های ساختاری متفاوت – به خصوص فرم بصری و طراحی میزانسن- فیلم هایی مثل اعترافات ذهن خطرناک من و خشم و هیاهو حالا در فیلم جدیدش فضای بصری را به طور کامل با فضاسازی داستان و…
در ۵روزی که از جشنواره گذشته؛ فیلمهای زیادی با داشتههای متفاوت و البته واکنشهای گوناگون دیدهایم. فیلمهایی با طیفی از دوستداران و البته شماری مخالف؛ که این تنوع البته در ذات سینماست که نه با رکورد کار دارد و نه با تعداد گلهای زده؛ و همه چیز را سلیقه و دانستههای تماشاگر روشن میکند.
پس از توقیف طولانیمدت فیلم خرس (۱۳۹۰) نام خسرو معصومی بیش از گذشته بر سر زبانها افتاد؛ فیلمسازی که حرفهی کارگردانی را با ملاقات (۱۳۶۵) آغاز کرد و شهرتش را با رسم عاشقکشی (۱۳۸۱) و جایی در دوردست (۱۳۸۴) به دست آورد.
آنچه بر سر خرس آمده، موضوعی بسیار تکاندهنده است
یکی از درامهای انتقادی قدرندیدهی سال ۲۰۱۷، جدیدترین اثر الکساندر پین است با عنوان کوچکسازی که مت دیمن و کریستن ویگ نقشهای اصلی آن را بازی کردهاند. در این فیلم علمیخیالی، دانشمندان کشف کردهاند که چهگونه انسانها را به اندازههایی پنجاینچی درآورند و به این شیوه بحران ازدیاد جمعیت (و به تبع آن هزینهها و…
آنچه می خوانید نگاهی است به شش فیلم اکران شده در سال ۱۳۹۵ که امسال در شبکه ویدئویی توزیع شدند
اینکه در آشفتهبازار هجوم فیلمهای یکبارمصرف به گیشه سینماها بشنوی فیلمی بر پرده رفته که اقتباسی است از رمان جاودانه «جنایت و مکافات» داستایوفسکی و درعینحال سازنده این فیلم هم پسر رضا براهنی، یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان، شاعران و پژوهشگران ادبی این سرزمین؛ یعنی اکتای براهنی باشد، انگیزه کافی برای دیدنش را ایجاد میکند و
نخستین تجربه سینمایی خود را در مقام کارگردان با فیلمی اجتماعی آغاز کرده که لحنی انتقادی در ضمیرناخودآگاه آن و ساختاری ماجرایی در درام آن نهفته که روی لبه تیغ راه میرود. از این حیث که در معرض این خطر وجود دارد که از یک سو در دام سانتیمانتالیست و از سوی دیگر به واسطه…
فریدون جیرانی در تازهترین ساخته خود به سمت یک فیلم ژانر وحشت که در طبقه بندی ژنریک در وحشت روانکاوانه قرار میگیرد. فیلم داستان صحرا مشرقی (با بازی الناز شاکردوست) را روایت میکند که در تیمارستانی در مقام سرپرستار فعالیت میکند. یکی از بیماران نسیم سازگار (با بازی پردیس احمدیه) است که شوهرش مسعود سازگار…
دومین اثر مصطفی تقی زاده یعنی «زرد» را مجموعاً می توان فیلمی دانست که شمایل بایسته ی سبک اش را می شناسد و می داند چگونه آن ها را ظاهرسازی نمایشی کند، اما نمی تواند برای همین شمایل نمایشی، شاکله سازی روایی کند؛
مانند تقریباً تمام آثار متأخر تهمینه میلانی از «تسویه حساب» تاکنون، «مَلی و راه های نرفته اش» نیز دچار گرفتاری روایی عمده ای تحت عنوان ارائه ی گل درشت، کلیشه ای، کاتالوگی، امریه ای و نتیجتاً مصنوعی درونمایه و حدیث نفس مطلوب خالق اش است؛ درونمایه و حدیث نفس مطبوعی که متبوع خط سیر طبیعی…
«ترومای سرخ» بیش و پیش از هر چیزی، فیلمی است که موقعیت، شخصیت و نقش زن را برجسته میکند و اصولا بر هویت “زن“ متکی و اهمیت و اعتبارش را مدیون همین نگرش است
با گذشت یک سال از آغاز اکران “فروشنده”، همچنان انتشار نقدی درباره آن را موجه می دانم. “فروشنده” در یکی از باپرستیژترین جشنواره های سینمایی هنری جهان، جشنواره کن، جایزه بهترین فیلمنامه سال را کسب کرده است. همینطور، از انجمن منتقدین سینمایی آمریکا هم جایزه بهترین فیلم سال را گرفته است.
نگاه راز آلود خانم کنراد در سکانس پایانی فیلم به کدام کدامین حقیقت خیره مانده است؟به تراژدی های دنیای دیروز یا امروز؟نمادها و ایماژهای تونی اردمان در بیان کدام واقعیت کشمکش آمیز ظهور می یابند؟
آنچنان که از فیلم برمی آید، چه در ساحت شخصیت پردازی و چه حتی در ساحت معرفی چالش و مسأله ی او و در واقع همان معرفی موقعیت مرکزی درام، غزاله سلطانی روی لحظه نگاری ها از شخصیت اصلی اش حساب ویژه ای باز کرده
برای آن دسته از مخاطبان یا منتقدانی که روند یکنواخت و ممتد افول آثار متأخر مهران مدیری در تلویزیون را با دقت رصد، جنس شناسی و آسیب یابی کرده اند، «ساعت پنج عصر» به عنوان نخستین اثر بلند سینمایی مدیری، دقیقاً همان فیلمی بود که امیدوار بودند با آن مواجه نشوند!
ساعت پنج عصر، قصه ی ساده ای دارد و روایتی خوش فرم که تا انتها تو را به دیدنِ درام دعوت می کند. در این روزهای وانفسا که دیگر تقریباً هیچ فیلم ایرانی را واجد ساده ترین و ابتدایی ترین خصیصه های سینما نمی بینیم دیدن ساعت پنج عصر خالی از لطف نیست؛ نوشتار را…
درباره تولدي ديگر
شهریار حنیفه
نتيجه كار فيلمسازاني كه پس از سالها فيلم نساختن تصميم ميگيرند فيلم جديدي بسازند، چيست؟ درواقع تصور ما راجع به نتيجه كارشان پيش از ديدن فيلم، چه خواهد بود؟ به احتمال زياد گمانهزنيهاي غيرمنصفانهاي خواهيم داشت؛ هر نكتهاي ميتواند سببي شود كه انتظاراتمان را به حالت تساعدي پايين آوريم.…
حتی اگر از زاویه ی تقلیل گرایانه و واپس گرایانه ی مواجهه با فقط و فقط یک کمدی ساده، پرفروش و عامه پسند نیز به «اکسیدان» به عنوان دومین اثر بلند سینمایی حامد محمدی بنگریم، باز هم خود را مواجه با فیلمی می بینیم که هم در شناخت ژانر متبوع اش دچار خطای مبنایی است
معمولاً فیلم هایی همچون «تیک آف» احسان عبدی پور که فضا و جهان جنون، گریز، طغیانی، هویت طلبانه و عدالت خواهانه را سوژه، دستمایه و چه بسا درونمایه ی خود قرار می دهند، به سبب جذابیت هایی که به ویژه در معرفی و شکل دهی این طغیان هویت طلبانه و عدالت خواهانه و ایضاً انرژی…
سینمای ایران و جهان از ابتدا تا امروز شاهد آثار پر شماری با محتوای روانشناختی بوده است و بعید به نظر می رسد علاقه مندان، حد اقل با نمونه های شاخص این ژانر برخورد نکرده باشند. بیماریهایی نظیر اسکیزو فرنی، اوتیسم، وسواس، اختلال هویت جنسی، سوء مصرف مواد، شخصیتهای اجتماع ستیز و خلاصه…
کن مشهور است به نماش آثار متهورانه و خارج از قاعده هنری. فیلمهایی که بیرون از مرزبندیهای روایی مرسوم، زبان و لحن سینما را واژگون میکنند و پرده از رموز نهانی و نامکشوف انسان برمیدارند.