داوود آتش‌بیک را بسیاری از فعالیت‌های مطبوعاتی‌اش می‌شناسند. او کارش را به عنوان منتقدی جدی در ادبیات ایران از سال ۸۸ آغاز کرد و در این مدت یادداشت‌ها و نقد‌های فراوانی را به چاپ رسانید.