هنوز مردم در خیابان‌ها مشغول بودند که او در ذهنش شخصیت رضا تفنگچی یا همان خوشنویس را می‌پروراند. سال ۵۸، کشور در تب و تاب تاسیس نظام سیاسی نوینی بود و هر کس تلاش می‌کرد در فضای تازه ایده‌های سیاسی خود را پیش ببرد، او اما فرصت را مناسب کاری دیگر دید.