«دروغگویی روی مبل» قبل از این که تجربیات نویسنده در روانکاوی باشد، یک رمان خوب محسوب میشود. رمانی کامل با رعایت همه جنبههای زندگی انسانی است و رمانی آموزشی است. آمیزهای از واقعیت و تخیل که به بررسی مشکلات پیرامون انسان میپردازد. آدمهای رمانهای «یالوم» در مقابل شرایط، به چالش کشیده میشوند و خودشان نمیتوانند…
چرا مردم به آثار اروین یالوم تا این حد علاقه مند هستند؟ حفره های روانکاوی و روانپزشکی کجا بوده که یالوم آن ها را پر می کند؟ یا مردم چه خلائی دارند که احساس می کنند در آثار یالوم و همفکرانش می توانند مرهمی برای این خلا پیدا کنند؟ من در این نوشته کوتاه قاعدتا…