رفتن به محتوا رفتن به نوار کناری رفتن به فوتر

برچسب: پرونده کورش اسدی

درآمدی بر یک نشست / حتما حکایتی دارد این تعویق! / شیما بهره‌مند

«ادبیات چیزی نیست جز به‌خاطر سپردن.» این باورِ کورش اسدی بود. «این حرف من نیست، ولی در درستی آن سر مویی تردید ندارم.» او در مقاله‌ای با عنوان «صخره‌های باستانی» در «کتابتِ روایت» به‌قول خودش «شرحی در ستایش داستان قدیم» می‌نویسد و نخست بر سر یکی از قدیم‌ترین نثرهای فارسی درنگ می‌کند: «یادگار زریران» و…

ادامه مطلب

کورش اسدی در گفتگویی منتشر نشده / نشستی نقادانه با حضور شاپور بهیان و احمد غلامی

فضای رمان‌ «کوچه ابرهای گمشده» اگرچه فضایی سیال است اما درنهایت داستان در یک دوره تاریخی خاص، اتفاق می‌افتد که از مهم‌ترین مقاطع تاریخ معاصر ما است. درواقع ما با نوعی گسست در فرهنگ، سیاست و در میان نسل‌ها مواجهیم و به‌تبع این رخداد همه‌چیز انگار دارد زیرورو می‌شود و تاریخ یا دورانِ دیگری فرامی‌رسد.…

ادامه مطلب

کالبدشکافیِ یک مرگ / روایتی از روزگار نویسنده ایرانی/ اسدی از نگاه صاحب نظران

«امشب می‌خواهم درباره جوانمرگی در نثر معاصر و ادب معاصر فارسی حرف بزنم… می‌خواهم گزارشی بدهم از نثر معاصر و اینکه چه بوده است، پس از این و یا هم‌اکنونش با من نیست، تکلیفش را تک‌تک شما، زنده‌بودنتان تعیین خواهد کرد و نیز همه آدم‌هایی که دارند می‌نویسند و خواهند نوشت. چشم من و شما…

ادامه مطلب

به یاد کوروش اسدی داستان‌نویسی که ازمیان ما رفت

به یاد کوروش اسدی داستان‌نویسی که ازمیان ما رفت علی شروقی «کوروش اسدی درگذشت». خبر ناگهانی بود و واقعه نابهنگام. هیچ‌کس باورش نمی‌شد نویسنده‌ای که بعد از سال‌ها غیاب از صحنه داستان‌نویسی ایران، در دو سال اخیر سرانجام با مجوز گرفتنِ یک مجموعه‌داستان و یک رمانش بار دیگر به میدان ادبیات ایران بازگشته بود، به…

ادامه مطلب

طفره‌روی از رودررویی مستقیم با چیزها/ تحشیه‌ای بر داستان‌های کوتاه کوروش اسدی

«داستان‌های کوروش اسدی، چگونه بدل به نقدی بر هوشنگ گلشیری می‌شوند؟». هوشنگ گلشیری مانند راعیانی که بر بدن دام‌های خود داغ می‌نهند تا از دیگر دام‌ها بازشناخته شوند، بر سیمای آدم‌های خود داغ می‌گذارد. گاه با خال و گاه با چالی بر روی گونه. او آناتی از یک چهره را برمی‌گیرد و تا آن «آنات»…

ادامه مطلب