بهتر است برای بحثِ بیشتر در مورد «دایرهٔ سرخ» از ابتدای فیلم آغاز کنیم: جایی که دو مرد ـ در حالی که دستبندِ بسته شده به دستِ شان آن دو را نزدیک به هم نگه می دارد ـ با کلاه های شاپوییِ خود و کت و شلواری تماماً سیاه رنگ بر تنِ شان وارد قطار…
ژان‌پیر ملویل در شمار فیلم‌سازانی است که در سابقه‌ی ذهنی تماشاگران دهه‌ی چهل و پنجاه شمسی خوش نشست و خیلی‌ها با سامورایی (۱۹۶۷) او به‌اصطلاح «حال کردند». یک دلیلش را باید در شخصیت جف کاستلو جست‌وجو کرد ک