زمانی شعر و ادبیات با کافه و کافه‌نشینی عجین بود. شعرا برای خودشان پاتوق‌هایی داشتند و نویسنده‌ها هم برای خودشان؛آن هم در روز و ساعت مشخص. این‌طوری در عصری که موبایل که هیچ، خطوط تلفن هم محدود بود، همدیگر را پیدا می‌کردند، از احوال هم با خبر می‌شدند، کارهای تازه‌شان را برای هم می‌خواندند و…
