سال ۱۹۰۹ میلادی جایزه نوبل ادبیات به سلما لاگرلوف، نویسنده سوئدی، رسید و این در حالی بود که در همان سوئد نویسندگان بسیار پرکارتر و باسابقه تر و معروف تر از او وجود داشتند.
هفده سال از درگذشت احمد شاملو، شاعر بزرگ معاصر می گذرد و هنوز خود شاملو پدیده ای سیاسی است و این مجال برای نگاه نقادانه به شعرهایش را اندک می کند. محمد شمس لنگرودی، شاعر و نویسنده کتاب «تاریخ تحلیلی شعر نو»، معتقد است بحث درباره وجه سیاسی شعر شاملو، نشان از ارزش بالای شعر…
این‌بار قرعه به نام «گورو» زده شد: کازئو ایشی‌گورو؛ نوبل گویا در سال‌های اخیر سیاست روشنی را در پیش گرفته: آشتی‌دادن تعداد بیشتری ار مردم با ادبیات. نوبل دارد به گمان خودش ادبیات را از آن حالت نخبه‌گرایانه پیشین دور می‌کند. گویا از نظر آنها نویسنده خیلی بزرگی که از جانب مردم خوانده نشود چیز…
در سمت راست جاده‌ی کراکوف به نواهوتا، حدود نیم‌کیلومتر بعد از اولین بلوک‌های ساختمانیِ شهر جدید، پارکی وجود دارد. من در یکی از روزهای مه‌آلود دسامبر، پس از بارش نخستین برف آنجا بودم. پارک خالی بود، البته اگر کسی بتواند آن محوطه‌ی بی‌حصار، بزرگ و مسطح، با چند نیمکت در آن را پارک بنامد.
فاکنر صد و بیست سال پیش در نیو‌آلبانی، می‌سی‌سی‌پی امریکا، متولد شد و این فهرست مفید از توصیه‌های او برای نویسنده‌ها از خلال مصاحبه‌ها و گفت‌و‌گو‌های او بین سال‌های ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۸ تهیه شده است.
امروز ۱۵مهرماه زادروز سهراب سپهری است. شمس لنگرودی در تاریخ تحلیلی شعر نو به تفصیل به سهراب و جهان بینی او پرداخته است که بخش هایی از آن را در ادامه می خوانید.
آکادمی سوئد سال گذشته با انتخاب باب دیلن، آهنگساز و ترانه‌سرای امریکایی از روال همیشگی خود فاصله گرفت اما امسال با معرفی کازوئو ایشی‌گورو، رمان‌نویس انگلیسی ژاپنی‌تبار، دست از سنت‌شکنی برداشت. اما با این حال ایشی‌گورو، نویسنده‌ای است که در فهرست نامزدهای انتخابی اغلب منتقدان، نامی از او برده نشده بود.
اگر آکادمی نوبل، سال گذشته با دادن نوبل ادبیات به باب دیلن بسیاری از اهالی ادبیات، از جمله جمع کثیری از ادبیاتی‌های ایران را گله‌مند کرد در عوض به نظر می‌رسد امسال با اهدای این جایزه به کازوئو ایشی‌گورو آنها را قدری تسلی داده باشد، گرچه ژاپنی‌‌ها گویا انتظار داشته‌اند نویسنده محبوب‌شان، هاروکی موراکامی، طبق…
به عقیده سهیل سُمی، مترجم چندین اثر «کازوئو ایشی گورو»، انتخاب این نویسنده به عنوان برنده جایزه ادبی نوبل، نوعی واکنش آکادمی نوبل به انتخاب سال گذشته و فاصله گرفتن از «خاص‌نویس»ها بوده است.
نامه‌هایی از مارسل پروست، نویسنده فرانسوی، ۳۰ اکتبر در حراجی ساتبی پاریس در معرض فروش گذاشته می‌شود.این نامه‌ها نشان می‌دهد پروست گاهی از دوستانش می‌خواسته که در مورد جلد نخست مجموعه‌ی «در جست‌وجوی زمان از دست رفته» که با عنوان «طرف خانه سوان» تازه منتشر شده بود نقدهای مثبت در روزنامه‌ها بنویسند و در برابرش…
ادبیات ما در حالی که سرش به سوی ادبیات این جهانی و این زمانی است دمش لای تله جبر تاریخی- جغرافیایی گیر کرده است.
«وقتی من به دنیا آمدم، پدر و مادرم ۱۰ تا فرزند زنده داشتند ولی می گفتند چند تا هم از بین رفته اند. یکی دو تا از بچه ها را که می دانم گوشه های پشت بام خانه بزرگ دفن کرده بودند و دیگر زحمت نکشیده بودند آنها را ببرند شاهزاده عبدالعظیم.»
«پابلو نرودا» ۴۴ سال پیش در چنین روزهایی درگذشت. به همین مناسبت گزارشی را که درباره خانه‌های محبوب این شاعر برنده نوبل منتشر شده، مرور می‌کنیم.
آگاتا کریستی در سال ۱۹۲۶ رمان «قتل راجر اکروید» را منتشر کرد. در این رمان پلیسی، دکتر شپارد خواهری به نام کارولین دارد. نامبرده از هرکول پوآرو که در همسایگی اش اقامت دارد، می خواهد که به او اجازه دهد به سهم خودش به تحقیق بپردازد. او را دختری سالمند و کنجکاو می یابیم که…
جومپا لاهیری نویسنده‌ای امریکایی هندی‌تبار است. پدر و مادرش از اهالی هند (بنگالی) بودند که به انگلستان مهاجرت کردند. لاهیری در لندن به دنیا آمد و در رود‌آیلندِ آمریکا بزرگ شد و به کالج برنارد رفت و در رشته‌ی ادبیات انگلیسی تحصیل کرد. سپس به دانشگاه بوستون رفت و در مقاطع بالاتر در رشته‌های…
زمانی بکت گفته بود «شاید» کلمه موردعلاقه‌اش است، این کلمه نوشته‌های او را سراسر با حسی از قطعی‌نبودن همراه می‌کند: شاید گودو بیاید، شاید نیاید، شاید انتظار برای آمدن گودو نوعی کنش باشد و شاید از فرط استیصال باشد، شاید انتخاب نام ولادیمیر برای یکی از دو قهرمان اصلی «در انتظار گودو» اشاره‌ای به نام…
از جمله موضوعاتی که از دیرباز در مطالعات ادبی اهمیت داشته است و نظریه پردازان و منتقدان ادبی آن را بررسی کرده اند، علت ماندگاری برخی از آثار و میرایی بقیه در تاریخ ادبیات است. نگاهی گذرا به تاریخ ادبیات و بررسی آثار ادبی نوشته شده در برهه های زمانی مختلف، حکایت از آن می…
گوزل یاخینا (۱۹۷۷- قازان، روسیه) با نخستین رمانش «زلیخا چشم‌هایش را باز می‌کند» توانست ره صدساله را یک‌شبه بپیماید؛ این رمان توانست جایزه کتاب بزرگ روسیه و جایزه یاستا پولیانا به‌عنوان بهترین رمان سال ۲۰۱۵ را از آن خود کند، به مرحله نهایی جایزه بوکر روسی راه یابد، مورد ستایش و استقبال بسیاری از نویسنده‌های…
از سلمان امین، داستانویس تا کنون چندین اثر به بازار نشر آمده است از جمله دفتر شعر «اونی که نشسته از راست»، کتاب «بورس‌باز» و رمان‌های «قلعه مرغی؛ روزگار هرمی» و «انجمن نکبت‌زده‌ها».جدیدترین اثر این نویسنده با عنوان «پدرکشتگی» اثری خانوادگی، اجتماعی، روانکاوانه، اساطیری و فلسفی است.
آرامگاه ابدی «اسکات فیتزجرالد» فرسنگ‌ها با دوران شکوفایی عصر جَز و زمان نگارش رمان مشهور «گتسبی بزرگ» فاصله دارد. نویسنده طلایه‌دار دوران جَز نباید در حومه تجاری شهر واشنگتن دفن می‌شد؛ تپه‌های هالیوود که سال‌های پایانی و تلخ زندگی‌اش را در آن سپری کرد، پایین‌شهر منهتن یا حتی قبرستان بزرگ «پرلاشز» پاریس، جای بهتری برای…
اگرچه به کاربستنِ روش‌های آماری برای تحقیق در ادبیات چیز عجیبی به نظر می‌رسد، اما کتاب تازه‌ای که در این زمینه به چاپ رسیده است، نشان می‌دهد چنین تحقیقاتی می‌تواند در عین جذاب بودن، فوایدی هم داشته باشد. ممکن است دانستن اینکه کلمۀ محبوب ویرجینیا وولف «تاقچه» بوده است، شما را نویسنده نکند، اما احتمالاً…
در کنار تحولات فکری، تغییرات ساختارهای اجتماعی نیز در پیدایش رمان نقش عمده ای داشتند. ساختار اجتماعی قدرت که در دست خاندان های اشرافی و مالکان بود، به تدریج با قدرت یافتن طبقه متوسط دگرگون شد.
دو داستان سپتامبر بی‌باران از فاکنر و بوف کور اثر صادق هدایت با وجود تفاوت‌های بسیار اما به سبب رویکرد واحدی که نویسندگان آنها نسبت به مقوله روایت دارند از المان‌ها و موتیف‌های مشترکی نیز برخوردارند؛ در یک گفت‌وگوی کوتاه بین این دو متن به برخی از این ویژگی‌ها پرداخته شده است… .
مشغول نوشتن داستان کوتاهی هستم و حالا که به پایان آن نزدیک شدم ترس‌های همیشگی‌ام سراغم آمده‌اند: اصلا این داستان خوب است؟ توانسته‌ام شخصیت‌های باورپذیری را خلق کنم یا آنها تک‌بعدی هستند؟ می‌توانم همه‌چیز را در گره‌گشایی حل کنم؟ خواننده با این داستان ارتباط برقرار می‌کند؟ نوشته‌ام را نقد می‌کنند؟
ایتالو کالوینو نویسنده‌ای وسواسی بود که برای نوشتن هر اثرش زمان بسیار زیادی صرف می‌کرد. اگر داستان‌نویسی را یک حرفه بدانیم، ناگزیر آن را ترکیبی از هنر و کار دانسته‌ایم. نویسنده جدا از خلاقیت و هنرش ساعت‌های متوالی همچون یک کارمند به نوشتن می‌پردازد. هر نویسنده عادات خاص خود را دارد. «شیوه‌های نوشتن» تلاشی است…
تا مدت‌ها آنوی تمایلی به بازنویسی تراژدی‌های یونانی به‌عنوان منبع الهام خود نداشت، اما این تمایل با آغاز جنگ جهانی دوم در وی به وجود آمد. واقعیت سیاسی همواره مناسبتی جدی فراهم می‌آورد. چهار نمایش‌نامه سیاسی آنوی با نام‌های «اریدس» (١٩۴١)، «آنتیگون» (١٩۴٢)، «رومئو و ژانت» (١٩۴۵) و «مده» (١٩۴۶) که حاصل تمایل آنوی به…
گفت و گوی منتشر نشده با زنده یاد سیمین بهبهانی درباره شعر و غزل و ترانه؛ به اضافه مرور خاطراتی از جلال آل احمد و سیمین دانشور و حسین منزوی و یادی از برنامه گل ها.
یعقوب یادعلی در جهان داستانی خود، پی فضایی حرکت کرده که من آن را نوعی روایت «فقدان» می‌دانم. فقدان به‌عنوان یک عنصر محوری در این جهان به‌مثابه موتور محرکه‌ای است برای شخصیت‌ها، از جمله قهرمان اصلی او. مصداق‌های من عمدتا به دو رمان او بازمی‌گردد و البته در هر دو مجموعه‌داستانی هم که تا امروز…
یعقوب یادعلی (۱۳۴۹-نجف‌آباد) با «آداب بی‌قراری»اش در سال ۱۳۸۳، آداب داستان‌نویسی‌اش را به‌سمتی سوق داد که با یک سوءتفاهم سر از زندان درآورد تا او را چندین سال از داستان‌نویسی دور کند؛ رمانی که برایش جایزه گلشیری به‌عنوان بهترین رمان سال را به ارمغان آورده بود، یک‌دهه بعد، ۱۳۹۳، مجدد اجازه نشر یافت
نویسنده کسی ست که از متن تا حاشیه جامعه را رصد می کند آن هم نه برای خوش آیند یا بد آیند گروهی یا مجموعه ای بلکه براساس جوششی که در درون او است و انگیزه ای که قابل توصیف نیست شاید مثل از جان گذشته ای که به استقبال مرگ می رود و…