تا به حال به فیلم‌های معروف و اسم‌وُرسم‌داری برخورده‌اید که تاریخ‌مصرف‌شان گذشته باشد؟ به آثاری که به‌به‌ و چه‌چه‌ گفتن‌های منتقدان وطنی و فرنگی سال‌هاست نثارشان می‌شود اما درواقع علاوه بر این‌که دیگر کم‌ترین جذابیتی ندارند گه‌گاه مبتذل و مشمئزکننده هم هستند، چطور؟… آدمیزاد در مواجهه با چنین فیلم‌هایی، دو راه بیش‌تر ندارد؛ یا بایستی…

با دیدن فیلم هشت نفرت انگیز از بار سنگین کدام یک از گناهان بشریت به ستوه می آییم؟ از گناه مردانی که خیلی آسان و بدون محاکمه می کشند تا در ازایش پاداش بگیرند؟ از گناه جامعه ای که در آن زنانش تبدیل به جانی می شوند؟یا از گناه خود زنانی که با وجود معمولا…

«چشمه‌های امید» [۱] (Hope Springs) پنجمین ساخته‌ی سینمایی دیوید فرانکل است که بیش‌تر به‌واسطه‌ی کارگردانیِ کمدی-درام‌های موفقی از قبیلِ “شیطان پرادا می‌پوشد” (The Devil Wears Prada) [محصول ۲۰۰۶] [۲] و “مارلی و من” (Marley & Me) [محصول ۲۰۰۸] شهرت دارد.

صدای مکس دیوانه در دل تاریکی، از کدامین جهان سخن می‌گوید؟ کدامین جنبه از فرم و محتوای جادوی سینمایی است که تازه‌ترین کار جرج میلر را به اثری جذاب بدل کرده است تا مخاطب با همذات پنداری سینماگونه به تماشای خشونت جنگ آب بنشیند؟ به جرأت می‌توان گفت که سکانس‌های اولیه فیلم به گونه‌ای تصویر…

هشت نفرت انگیز ساخته کوئنتین تارانتینو مثل دیگر آثار او با واکنش های متفاوتی روبه رو شده، در ادامه خواننده گفتگویی با این فیلمساز برجسته هالیوودی هستیم و همچنین نقدی درباره فیلم تازه اش را خواهید خواند

گروهی از شکارچیان پس از درگیری با سرخپوستان مجبور به ترک کمپ شکار خود می شوند. در این حین یکی از شکارچیان ماهر به نام گلس (لئوناردو دیکاپریو) در مواجهه با یک خرس خاکستری به شدت مجروح می شود. سه عضو از گروه یعنی فیتزجرالد (تام هاردی)، بریجر (ویل پولتر) و هاک (فارست گودلاک)، پسر…

«ترمیناتور: پیدایش» فیلمی اکشن علمی- تخیلی از سری فیلم‌های ترمیناتور است. سال ١٩٨۴ سالی بود که جیمز کامرون نخستین قسمت از سری فیلم‌های ترمیناتور را روانه سینماها کرد و بعد از آن چهار قسمت بعدی را ادامه داد. فیلم جدید «ترمیناتور: پیدایش» را آلن تیلور کارگردانی کرده است

دنی بویل فیلمساز ۵۹ ساله بریتانیایی که با «میلیونر زاغه نشین» جوایز اصلی اسکار ۲۰۰۸ را ربود و فیلم جدیدش را که پیرامون زندگی و دستاوردهای استیو جابز خالق سیستم رایانه‌ای اپل است، در فستیوال‌های اخیر تلوراید آمریکا و تورنتوی کانادا رو کرده

بلک‌هت به طرز عجیبی بدترین فیلم کارنامه‌ی مایکل مان است؛ فیلم‌ساز بزرگی که آثار زیادی در کارنامه‌اش دیده نمی‌شود ولی سال‌هاست که خودش را از لحاظ شمایل و سبک بصری از سایر هم‌قطارانش جدا کرده و فیلم‌هایش را بدون عنوان‌بندی هم به‌راحتی می‌شود شناسایی کرد. بلک‌هت نیز از این لحاظ خوب است

سینما هیچ‌گاه معادن طلایش را دور نمی‌‌اندازد و تا آن‌جا که توانش را داشته باشد، ته‌وتوی این معادن را می‌کاود تا مگر طلایی دستش را بگیرید. یکی از این معادن طلا که عیارش بالا نیست، سری فیلم‌های موسوم به جیمزباندی است.

داردن‌ها با تازه‌ترین فیلم خود دو روز، یک شب – با وجود ناکامی در فستیوال کن و راه نیافتن به لیست نهایی بهترین فیلم‌های خارجی‌زبان در مراسم اسکار – باردیگر توجه اهالی سینمای جهان و منتقدان را به خود جلب کردند

جاس ودون سعی داشته تا موفقیت‌های «انتقام‌جویان» در سال ۲۰۱۲ را با فیلمی جدید تکرار کند، فیلمی که تمامی ابرقهرمان‌های مارول را دور هم جمع می‌کند تا باقی‌مانده‌ی تشکیلات کثیف «هیدرا» را نابود کنند.

چنین می‌نماید که هفتادوپنجمین دوره‌ی مسابقه‌های هانگر که با طغیان عده‌ای از شرکت‌کنندگان و بیش از همه کَتنیس اِوردین به آشوب کشیده شده، آخرین دوره‌ی این مسابقه‌ها باشد. در حالی که محل برگزاری مسابقه در حال ویران شدن است

خشن‌ترین سال با بازی اسکار آیزاک در نقش ایبل مورالز داستان مردی تاجر در دهه هشتاد نیویورک است که تلاش دارد از ورود به حلقه زد و بندهای مجرمانه دور بماند. پرخشونت‌ترین سال درامی‌ست درباره رژیم سرمایه‌داری که در آن گرگ‌ها طعمه گرگ‌های دیگر می‌شوند

از میان کارگردانان سینمای قصه‌گوی کلاسیک؛ سام پکین پا – که یکی از دوستداران آثارش نیز هستم- خشونت افسارگسیخته را انتخاب کرد و آن چنان بر نمایش خشونت در آثارش تأکید داشت که سرانجام چنین عنصری در آثار او شکلی حتی آیینی به خود گرفت

واچوفسکی ها که فیلم‌های خیالی و فانتزی متعددی را ساخته‌اند و در ژانر علمی ـ تخیلی صاحب سبک به حساب می‌آیند، کار جدیدی به نام «صعود به ژوپیتر» را رو کرده‌اند که هر چند بیش از حد شلوغ و گاهی غیر عقلایی به نظر می‌رسد اما از برخی جهات هیجان انگیز و برای تماشاگران جذاب هم…

مد و مه/ پنج دهه حضور در سینما یک دوجین فیلم درخشان در کارنامه او به ارمغان آورده که انتخاب کردن از میان آنها را برایش سخت می کند، اما آل پاچینو در این نوشته بهترن های عمر بازیگری اش را انتخاب کرده است.