نوشتن دربارهی فیلمها، نوشتن دربارهی سینما و آنچه در ذهن و خاطرهی ما به جا میگذارد، هم نوعی مکاشفه است و هم راهی برای ماندن در تصاویر سینماتوگرافی. نوردانههای هر فیلم بیآنکه بخواهیم به شکل کلمات و تصاویری یکسره انتزاعی در جایی از ناآگاه ما نفوذ میکنند و همانجا به زیستنشان ادامه میدهند
در سينماي ايران كمتر فيلمي داشته ايم كه به اندازه «در دنياي تو ساعت چند است» مخاطبش را جدي گرفته باشد. در ادامه نقدهایی بر این فیلم و همچنین گزارش نشست مطبوعاتی آن را می خوانید