نویسنده فراموش نمیشود و اگرچه ممکن است در طی سالهایی دیده نشده یا بازخوانی نشود، اما باز هم از غیابِ خود خارج میشود و در دلِ نسلی که او را نزیسته، درک و بیان و خوانده میشود. این نگاه را میتوانیم درباره تقی مدرسی (۱۳۷۶-۱۳۱۱) با تأکید فراوان بگوییم و بنویسیم.
با آقای نویسنده درحالی در ۵۱ سالگی خداحافظی میکنیم که در اوجِ نوشتن و پختگی خود قرار داشت و میتوانست دوباره برایمان بنویسد و خلق کند و این مفهوم جوانمرگی، گویی نهتنها با مرگِ خلاقیت که با مرگِ حقیقی آقای نویسنده عجین شده است
بهرام صادقی متعلق به نسل پس از کودتای ۲۸ مرداد است. نسلی که هراس و نگرانی را در همان نوجوانی خود به جان خرید تا شاهد جهانی پر از دروغ، دورویی و بیرحمی باشد. صادقی که با شاعری و نوشتن شعر آغاز کرد در ادامه، این داستانهایش بود که نام او را بر سر زبانها…