یکی از بزرگ‌ترین دل‌شوره‌های ولادیمیر ولادیمیرویچ ناباکوف، هم به عنوان منتقد و هم به عنوان نویسنده، بود و او سخت حساس بود به اینکه خواننده‌ای متن ادبی را بر اساس زندگی شخصی خالق متن، تجربه‌های واقعی او و عوامل اجتماعی و اقتصادی و روانی شکل‌دهنده به شخصیت او تحلیل کند

درست است که اسم و رسم ناباکوف بیش از هرچیز به واسطه نثرش جهانگیر شد، اما او نیز مانند اسلافش تورگنیف و بونین ابتدا با شعر شروع کرد. تورگنیف خیلی زود ملتفت شد که طبعش با نثر بیشتر می‌خواند، بنابراین خیلی زود نظم را رها کرد.