جامعه‌ی انسانی، به دفعات، تجربه‌ی ناکام آرمان‌شهری را پشت سر گذاشت تا به این نتیجه برسد که؛ نظام دمکراتیک، فاقد اتوپیا وناگزیراز پذیرشِ میان‌مایگی است، و ایده‌آل سیاسی، موظف است بر رفع نواقص تمرکز کند، نه بر شعار دستیابی به خیر مطلق و ایده‌های ناکجا‌آبادی. به سبب همین تجربیات هم، ادبیات شاهد موارد پر شماری…
