نوشتن از عباس معروفی، نوشتن از قصه‌هایی است، که قهرمان‌هایشان حرف‌های نسلِ مرا با سکوتشان فریاد می‌زنند. نسلِ من، که پدرانش، که مادرانش، تازه انقلاب را پشت سر گذاشته بودند، تا طعمِ «استقلال- آزادی» را بچشند، با جنگی نابرابر مواجه شدند. آن جنگ، ما را با صدای آژیرهای قرمزش، به دنیایی آورد که همیشه قرمز…

رمانی با شخصیت پرداری خوب وپرداختی عالی.آیدین شخصیت محوری داستان خیلی خوب تعریف شده.آیدا واورهان هم همینطور.وقتی خیلی شخصیتی به دلت بنشیند ویا وقتی نفرت از شخصتی وجودت راپرکند، معلوم می شود که که نویسنده کار خودرا خوب انجام داده.