نمی‎دانم کجا و از چه‎کسی چنین عبارتی را خوانده‎ام: «سرگرمی برای تخلیه ذهن است، حال آن‎که ادبیات جدیت دارد و می‎خواهد ذهن را از تهی‎شدن نجات دهد و حتی به دغدغه‎‎های ما می‎افزاید.» در یکی از نقدهایم نیز روی یکی از رمان‎ها، عنوان کردم که اگر نویسنده‎ای دست به یک سوژه تکراری زد، زمانی موفق…

مهدی رضایی در پرداخت شخصیت‎‎های رمان «چه‎کسی از دیوانه‎ها نمی‎ترسد؟»، بویژه شخصیت محوری داستان یعنی  «آرمان» موفق بوده، ولی به‎نظر می‎رسد دیگر شخصیت‎ها را در دل داستان به‎صورت یک طرح خام ر‎ها کرده است. جوری که بیشتر، شباهت به مِه دارند در یک هوای کاملا صاف و بی‎آلایش. برای همین، بقیه شخصیت‎ها در کنار شخصیت…

پشت گویش‎ها، رفتار است. رفتاری که فرهنگ آن اقلیم را می‎نمایاند. چه سینما رفتنی داشتی یدو؟! با گویش آبادانی نوشته شده است. دقیقا به قول معروف « واو » ننداز به زبان آبادانی تحریر شده است. چیزی که اگر بخواهی به چگونگی پدیده چنین گویشی فکر کنی و بروی با رویکرد پژوهش آن را ورانداز…