ایشی گورو بخوبی ادبیات بریتانیا را میشناسد و حتی آموزههای ادبیاش هم در همان رابطه است. بنابراین میتوان گفت بیش از آنکه تفکرات ادبیاش ریشه در ادبیات ژاپنی داشته باشد میراث دار ادبیات کلاسیک بریتانیایی و تحت تأثیر افرادی همچون ساموئل جانسون و حتی دیکنز است.
منتقدان و آسیبشناسان دیگر نیز در این میانه، نقشی شبیه به مفتی را پذیرفتهاند و نشستهاند به حکمدادن برای ادبیات، از ازل آن تا ابد، که «رمان» فرم ادبی زمانه ماست و دوران داستان کوتاه بهسر رسیده و چه و چه. عدهای چراغبهدست دنبال مخاطب گمشدهاند، حال آنکه سازوکار مبهم نشر این روزها، هر آن…
مرگ امیر عشیری در حالی در سن نود و دو سالگی رقم خورد که نسل های جدید ادبیات ایران و مخاطبان شان عملا شناختی از او نداشتند. عشیری شاید سه دهه آخر عمر طولانی اش را در انزوا و سکوت نسبی گذراند و خبر مرگ اش هم روز بعد تدفین اش به دست خبرگزاری ها…
اثر اصلی آرتور شوپنهاور، «جهان همچون اراده و تصور [بازنمایی]»، با این جمله آغاز میشود: «جهان تصورِ من است». او به تمایز کانتی بین فنومن یا پدیدار و نومن یا نا – پدیدار اشاره میکند. یعنی جهانی که ما بهعنوان سوژه مدرِک بهوسیله حواسمان تجربه میکنیم مربوط به حوزه پدیدارهاست