ظرف حدودا سه‌ دهه اخیر، ادبیات داستانی ایران در سطحی وسیع و به اشکال مختلف، شخصیت‌های بسیاری را ناپدید کرده است. فهرست ناپدیدشدگان داستان‌های ایرانی آن‌قدر عریض و طویل است که می‌توان از ژانر «ناپدیدشدگان» سخن به میان آورد: «سلوچ» دولت‌آبادی، «کاتب» خانه‌روشنان هوشنگ گلشیری، و «ذبیح» و «ارغوان» شرق بنفشه شهریار مندنی‌پور احتمالا از…