بسیاری از شارحان نیچه کتاب «فلسفه در عصر تراژیک یونان» را قرینه نخستین اثرش، «زایش تراژدی»، میدانند. نیچه چندینبار سراغ این کتاب میرود، با عناوین مختلف و بر پایه برنامههای گوناگون، ولی هرگز کتابی با این عنوان منتشر نمیکند. به زعم شارحانش اگر این رساله منتشر شده بود، اثر آن به اندازه «زایش تراژدی» تکاندهنده…
این گفتار بهلحاظی خلاف زمانه و دعوتی است تا «پنجره شرقی» نیچه را باز کنیم و از این منظر نقش او را در تدوین جهانبینی و نیز موضعگیریهای انتقادیاش بررسی کنیم. نیچه بهتدریج نیچه شد، با وسعتبخشیدن به افقهای فکری خود و زیر سؤالبردن هنجارها و ارزشهای حاکم و با بیرونکشیدن فلسفه آیندهنگرش از کجراهه…