بحث سر نیمساعت کم یا اضافه هم نیست. شاید حتی نیمساعت از این نماهای خوشسروشکل هم کم بشود، ابهام بیشتر شود. اما اتفاقاً پولاد کیمیایی که حضورش در این فیلم محل جنجال و مناقشه شده است، درستترین جا را در میان فیلمهای پدر، در همین فیلم دارد
وقتی از نقد فیلم در سینمای ایران حرف میزنیم قطعا یکی از نخستین نامها هوشنگ گلمکانی است. او سالهاست که در حوزه سینما مینویسد و سالهاست که دبیری شورای نویسندگان مجله فیلم را بر عهده دارد. گلمکانی در این گفتوگوی کوتاه درباره ایرج کریمی، نقش او در سینمای ایران و البته آخرین ساخته او «نیمرخها»…
سالگشتگی که چندیست بر صحنه تالار شمس آمده، عملا خلق نمایشی جذاب از هیچ است، متکی بر ایدهای خلاقانه و بسیار ظریف و هنرمندانه بر اساس نمایشی دیگر از امیررضا کوهستانی- «رقص روی لیوانها»- که 12سال پیش آن را در تالار مولوی اجرا کرده بود و متأسفانه آن را ندیدم. مثلا نسخه تصویری ضبطشده آن…
نمیدانم باید به چه کسی اعتراض کرد و یا سر در دهانهی کدام چاه برد و فریاد زد که “تهران چرا اینجوری شد؟” ؛ تهرانی که در طول حدود پنجاه سال آن قدر عوض شده که قابل بازشناختن نیست. من نه در تهران متولد شدهام و نه در آن بزرگ شدهام که نوستالژی دوران کودکی…