به‌راستی چرا جیمز ایجی؟ بهترین پاسخ را جان آپدایک به ما می‌دهد: «نویسنده‌ها را فقط‌و‌فقط باید به‌خاطر آثارشان ارج نهاد. اگر قرار است جیمز ایجی در یادها بماند، این جاودانگی فقط‌و‌فقط باید به‌خاطر موفقیت‌های کم‌‌نظیر و سخت‌کوشانه‌اش باش

در 16 مه، 1955، جیمز ایجی، 45ساله درحالی‌که با تاکسی به سمت مطب پزشکش می‌رفت در اثر حمله قلبی درگذشت. دوایت مک دونالد منتقد ادبی بزرگ او را «جیمز دین دنیای ادبیات» می‌داند که آثار کلاسیک غیرداستانی‌ای مانند «بیایید مردان مشهور را ستایش کنیم» از خود به‌جای گذاشته است

جيمز ايجي مي‌نويسد: «نوشته‌هاي من به طور معمول چيزي است بين طنز و آنچه به گمانم نوشته «اخلاقي» است: اميدوارم بتوانم هر دو را از سيستم‌ام پاك كنم و به وظيفه واقعي هنر برسم: تلاش براي بيان چيزها به همان صورت كه هستند، منهاي هر نوع نظر شخصي. حرف زدن بي‌فايده است: بنا به دلايل…