در روزگاری که نسل جوان میان بحران‌های جهانی، سرخوردگی سیاسی و تهی‌شدگی معنوی سرگردان است، فیودور داستایوفسکی، نویسنده‌ای از قرن نوزدهم، بار دیگر به قهرمانی بی‌قرار برای فرزندان تردید تبدیل شده است.
داسـتـایـوفـسـکـی در یـک بـیـمـارسـتـان ویـژۀ فـقـرا در حـومـۀ مـسـکـو، کـه پـدرش( یـک پـزشک نـظـامـی) از سـال 1821 در آن بـه اسـتـخـدام درآمـد، دیـده بـه جـهـان گـشـود، و دورۀ کـودکـیـش را در جـنـاحـی از آن بـیـمـارسـتـان کـه بـه صـورت مـنـزل دولـتـی دراخـتـیـار پـدر او گـذارده شـد، سـپـری سـاخـت