سابقه کلمه «اسطوره» در زبان و ادبیات فارسی بسیار روشن است به این معنی که چنین سابقهای وجود ندارد. در ادبیات ما به جای اسطوره کلمه افسانه آورده شده است اما به لحاظ مفهوم، میان اسطوره و افسانه تفاوتی وجود ندارد. «اسطوره» بهمثابه موضوعی «سوژهمحور» در اساس موضوعی انسانی است
به نظر شما پیشگویی آینده، امکانپذیر است؟ اگر شما از آن دسته افرادی هستید که میگویند این کاری ناممکن است احتمالاً این هشت نویسنده مشهور داستانهای علمی – تخیلی، باید شما را در این زمینه متقاعد کنند.
سر والتر اسکات بریتانیایی در ۱۸۱۴ با خلق ویورلی موج رمان تاریخی را به راه انداخت و بیشتر نویسندگان قدر قرن نوزدهم ـ از بریتانیایی و فرانسوی و آلمانی گرفته تا روس ـ به این موج پیوستند؛ موجی که تصور میشد میتواند هم جایگاه ویژهای در حوزهی ادبیات بهاصطلاح جدی و اخلاقی و تربیتی داشتهباشد…
«ژول ورن» نویسندهای است که نامش با خاطرات نوجوانی بسیاری از مردم جهان گره خورده است.
شک ندارم اگر ژول ورن «ماشین زمان» داشت و سری به سالهای پایانی قرن بیستم میزد، حسابی کیفور می شد؛ از دیدن اینکه کلی از تخیلاتش که جلوهای جذاب و اسرارآمیز به آثارش داده بودند، حالا به واقعیت هایی متداول بدل شده اند که می توان آنها را به طور مستقیم تجربه کرد.