کامو به نقل از نیچه گفته بود: آن کس که طرح بزرگی درانداخته است، باید با همان هم بزید. طرح بزرگ کامو، نوشتن بود. نه نوشتن دربارۀ جهان که از نظرش پیش‌بینی‌نشده و غیرقابل فهم بود؛ بلکه نوشتن دربارۀ انسان که گرچه او نیز غیرقابلِ درک اما لااقل ملموس بود.

مصاحبه پیش رو در کریسمس سال ۱۹۵۱ در Le Progrès de Lyonمنتشر شده است. در این گفتگو آلبر کامو به مسئله دوغ و همچنین حقیقت و زیبایی پرداخته است و نکات جالب توجهی را مطرح ساخته است.

داستان مرسوی قاتل، مانند فیلمنامه زندگی آینده کامو است. هر دو از طبقه فقیر بلکور هستند. هر دو به مقداری پول می‌رسند. هر دو به اروپای مرکزی می‌روند و هر دو از شیوه خصمانه‌ای مایوس می‌شوند که آن مردم برای زندگی در پیش گرفته‌اند. مرسو هم فردی متمایل به صعود کردن و بالا رفتن است…