گفتگوهای سینمایی: الیور استون ، باران کوثری و…

وحشی ها، استعاره ای ست بر تجارت مواد مخدر!

فیلم «وحشی‌ها» ساخته «الیور استون» داستان چند قاچاقچی خرده‌ پای مواد مخدر است که پس از آشنایی با یکی از سرکرده‌های تجارت این مواد، طمع کرده و وارد معامله بزرگی می‌شوند که مشکلات فراوانی برای آن‌ها به وجود می‌آورد. «استون» در مصاحبه با روزنامه مترو، چاپ نیویورک از فیلم «وحشی‌ها» می‌گوید.

*چه چیزی باعث شد تا فیلم «وحشی‌ها» را بسازید؟ _
چون این پروژه پر از خوشی و درخشش است، این فیلم داستان وحشی و غیر قابل پیش‌بینی‌ دارد، شما نمی‌دانید که قرار است یک لحظه بعد چه اتفاقی بیافتد، این یک تریلر است ولی در زمانی مشابه شخصیت‌ها حرکتی رو به جلو دارند، این فیلم همه آن چیزهایی را که من دوست دارم، داراست
.
*عنوان فیلم برای تو چه مفهومی دارد؟ _خوب، وحشی چه کسی است؟
، به عقیده من ایده اسم این فیلم برخواسته این مسئله است که تجارت مواد مخدر یک تجارت وحشیانه است و مبارزه‌ای که در این عرصه صورت می‌گیرد نیز وحشی‌گیری دیگری است که روی می‌دهد، خلق و خوی هر کدام از شخصیت‌های فیلم از جمله شخصیت «آئرون جانسون» نیز همزمان با اینکه داستان پیش می‌رود، وحشی و وحشی‌تر می‌شود، او همواره از خط قرمز‌ها عبور می‌کند.

*آیا تو در این فیلم تلاش داشتی که آئینه‌ای در مقابل جامعه قرار دهی؟ 
_همه آن چیزی که من می‌خواستم در این فیلم بگویم، شش شخصیت اصلی این فیلم بود که یک چرخه‌ روابط بسیار پیچیده را به وجود می‌آورند، هر کدام از این شخصیت‌ها با تغییرات مختلف دست و پنجه نرم می‌کنند، آن‌ها همواره در شک و تردید به سر می‌برند و در ‌‌نهایت کارشان به جایی می‌کشد که اصلا فکرش را هم نمی‌کردند، در اکثر فیلم‌های من، هرکدام از شخصیت‌ها یک قربانی‌اند. آن‌ها درباره یک چیز شروع به فکر کردن می‌کنند، مورد آزمایش قرار می‌گیرند و تغییر می‌کنند و هیچگاه نمی‌توانند سرانجام کارشان را پیش‌بینی کنند.

*بزرگ‌ترین چالشی که برای ساخت این فیلم پشت سر گذاشتی چه بود؟ 
_تهیه‌کنندگی آن بود. همچنین هماهنگی همه بازیگران برای آنکه برنامه‌هایشان را با ساعات فیلمبرداری ما تنظیم کنند، غیرممکن بود، ما تنها ۵۸ روز وقت داشتیم و هر روز باید به صورت فشرده کار می‌کردیم. همه صحنه‌ها در اوج گرما در زیر آفتاب سوزان انجام می‌شد و هیچ سایه‌ای وجود نداشت، تدوین این فیلم بسیار مشکل بود، ساخت این فیلم سخت‌ترین کار توی دنیا بود.

*چرا «وحشی‌ها» را به صورت دیجیتالی نساختی؟
_فیلم نگاتیوی هنوز به مراتب بهتر از دیجیتالی است، هر آنچه که برخواسته از مردم است مرا زنده و سرحال می‌کند، ما مجبوریم که در عصر حاضر با دیجیتال نیز کنار بیاییم، تولیدات دیجیتالی خوب است ولی فیلم نیست، من هر دو اینها_دیجیتال و نگاتیو_ را مکمل هم می‌دانم، ولی این دو از زمین تا آسمان با یکدیگر متفاوتند. فارس

*************

دردهای مشترک انسانی بسیارند!

باران کوثری نیاز به معرفی ندارد، دختر رخشان بنی اعتماد و جهانگیر کوثری که خیلی زود به خاطر بازی های در خور اعتنایش صاحب اعتبار شد و از زیر سایه پدر و مادر نام آشنایش بیرون آمد. کوثری اخیرا به عنوان یکی از اعضای هیئت داوران فستیوال سینماهای آسیا در شهر «وزول» در شرق فرانسه حضور یافت. رادیو فرانسه بدین مناسبت گفت وگویی با او انجام داد که در ادامه می خوانید. کوثری به بهانه دیده شدن دو فیلم «بغض» ساخته رضا درمیشیان و «اسب حیوان نجیبی است» ساخته عبدالرضا کاهانی در حاشیه این فستیوال، درباره این فیلم ها نیز هم حرف زد.

***

باران کوثری: کیفیت این ۹ فیلم چه از نظر من و چه بقیه داوران خیلی خیلی بالا بود، طوری که واقعاً تصمیم گیری برای ما سخت می‌شد. یعنی هر کدام از فیلم‌ها چه از لحاظ کیفی و چه سوژه چیزهایی داشند که به راحتی نمی‌شد از آن‌ها گذشت و با اینکه تعداد فیلم‌ها کم بود، این تصمیم گیری هیئت داوران را خیلی سخت می‌کرد.‌‌ همان طور که در بیانیه هیئت داوران آمده است: خیلی برای ما باعث افتخار بود به عنوان چهار سینماگر آسیایی یک تصویر این چنینی از سینمای آسیا می‌دیدیم! ۹ فیلم درخشان، درخشان در سطح جهانی… به هر حال ما به همه فیلم‌ها تبریک گفتیم در این بیانیه و از همه تقدیر کردیم. سوژه‌های فیلم‌ها مسائل مشترکی داشتند که آدم را به این فکر وا می‌دارد که چقدر دردهای مشترک در این قاره وجود دارد. جنگ به عنوان مشکل آسیا در تاریخ در فیلم‌ها بسیار به چشم می‌آید، برادر کشی و تنهایی آدم‌ها و دخالت سیاست و شرایط سیاسی اجتماعی در روابط عاشقانه خیلی در فیلم‌ها دیده می‌شد که برای همه ما این سوژه‌ها ملموس و آشنایی بود.

* بر گردیم به خود شما و فیلم‌هایی که بازی کردید. در دو فیلمی که از شما دیدم، روابط اجتماعی در پیوند با مسائل سیاسی دیده می‌شود. در «بغض» که تا حدی بازی شما در «خون بازی» را یاد آوری می‌کرد، نقش یک دختر معتاد را به زیبایی بازی کردید؛ در «بغض» و «اسب حیوان نجیبی است» ساخته رضا کاهانی نقش‌های متفاوتی دارید و فیلمها هم سوژه‌های کاملاً متفاوتی دارد؛ یکی فیلم شهری با بازی فوق العاده شما و نقشهای یکسان همه بازیگران  با رویکرد انتقادی به مسائل بیکاری و فساد و روابط اجتماعی و دیگری فیلمی درباره مهاجرت از کشور و گرفتاریهای آن با رویکرد پلیسی غربی…  بازی در ترکیه چه امکاناتی به شما داد که احتمالا بازی در ایران نمی‌داد؟ پیوندتان با فیلم چگونه بود؟

اول راجع به «اسب حیوان نجیبی است» بگویم که متاسفانه این فیلم اجازه اکران در خارج از کشور را ندارد و شما هم در یک جمع خصوصی آن را دیده‌اید! من خیلی متاسفم، چون این فیلم به نظرم یک کمدی سیاه اجتماعی است که می‌توانست تصویر تازه‌ای از سینمای ایران را نشان دهد و متوانایی نمایش در بسیاری از نقاط  دنیا را داشت ولی خب اجازه نمایش ندارد. در رابطه با فیلم «بغض» بگویم که ما ابن اثر را در ترکیه و شهر استانبول فیلمبرداری کردیم و دلیل اصلی آن این بود که به دلیل سوژه اجازه ساخت به ما نمی‌دادند مگر اینکه زمان فیلم به قبل از انقلاب باز گردد. رضا درمیشیان کارگردان فیلم به نظرم با تیزهوشی طوری این سانسور را دور زد که به نفع فیلم شد و گفت: «اگر ببرم در کشور دیگه چی؟ به عنوان دو مهاجر!» و این شکلی جدا از آشفتگی و سر گردانی این دو جوان، بحث مهاجرت هم اضافه شد و حالا به نظر من اتفاق بهتری که افتاد این شد که دو جوان از ایران رفتند و باز هم آرام نمی‌گیرند و باز هم نمی‌دانند چه می‌خواهند!
به هر حال استانبول را برای فیلمبرداری به جای شهرهای آسیایی و اروپایی انتخاب کردیم، چرا که هم به ایران نزدیک‌تر است و هم اینکه آن‌ها عادت به حضور ایرانی‌ها در خیابان دارند و ما خیلی به چشم نمی‌آمدیم و این کار را برای فیلمبرداری ساده‌تر می‌کرد. ضمن اینکه چه از لحاظ جغرافیایی و چه طبیعی، استانبول شهر مناسبی برای فیلمبرداری است چون پر است از فضاهای جدید و در کنار این مسائل، فضای غربی را نشان نمی‌دهد و ما شاهد یک فضای شرقی هستیم که این دو جوان در آن باقی می‌مانند و جدای از آن نیستند، هرچند که باز هم در خانهٔ خود یعنی کشورشان قرار ندارند. ضمناً فیلمبرداری در خیابان‌های استانبول کار ساده‌ای نبود، اما به هر حال برای ما ساده‌تر از فیلمبرداری در یک کشور اروپایی بود.

* در پیوند با ایران چگونه بود، آیا دشوار بود یا خیر؟ 
بله سختی‌های خاص خودش را داشت، اما از طرف دیگر فضاهایی در استانبول به دلیل وجود آب در شهر، وجود کشتی در اختیار داشتیم که به هزار و یک دلیل در تهران نمی‌شد. در کنار این‌ها غربت این دو جوان هم در استانبول بیشتر به چشم می‌آمد تا در تهران …

* رضا درمیشیان  بغض را بر پایه یک ماجرای واقعی ساخته یا یک سناریوی از پیش نوشته شده؟ 
یک داستان مشخص واقعی نه، ولی این خبر را در روزنامه‌های ایران خیلی زیاد می‌خوانیم که یک دختر و پسر در ایران با یکدیگر فرار کرده و به سرقت از خانواده و عمو و پدرشان اقدام کرده‌اند و در واقع فیلمنامه روایت یک داستان واقعی و مشخص نیست، اما این اتفاقی است که خیلی زیاد در تهران می‌افتد و با توجه به شناخت درمیشان و دغدغه روز اجتماعی دارد، انگار وقوع تمام این حوادث منبعی برای ساخت فیلمنامه وی شده است.

* بازیگرنقش اول مرد این فیلم چهره‌ای است که زیاد آشنا نیست اما بازی بسیار باورپذیری دارد، می‌توانید در چند کلمه در رابطه با این شخصیت توضیح دهید؟ 
به این علت که ایشان بازی بسیار خوب و باور کردنی در این فیلم داشتند. بابک حمیدیان یکی از بهترین بازیگران سینما است که از تئاتر آمده و در تئا‌تر هم بازیگر بسیار خوبی است. جزو بازیگرانی است که شیوه‌های جدیدی را به مخاطب ارائه می‌کند که تا کنون دیده نشده و در فیلم «اسب حیوان نجیبی است» هم در یک صحنه به ایفای نقش پرداخت، اگر خاطرتان باشد. بازیهای متفاوت بسیاری دارد و جدا از این، پلزتنر خیلی خوبی برای من بود و خیلی با هم راحت بودیم.  چون بازیگر تئا‌تر است و زمان زیادی را برای تمرین اختصاص می‌دهد. ما فیلمنامه «بغض» را ۶ ماه دورخوانی می‌کردیم و رضا درمیشیان بر اساس تمرینها و اتود‌های جدید ما  فیلمنامه را بازنویسی می‌کرد. فکر می‌کنم بازی بابک در «بغض» از بهترین نقش آفرینی‌های چند سال اخیر سینمای ایران است و یکی از نقاط قوت فیلم.
کوتاه شده به نقل از سینمای ما