این مقاله را به اشتراک بگذارید
در چند ماه، لذت خواندن دو رمان اخیر دکتروف نصیب علاقهمندان ایرانی شد؛ نویسندهای که با ترجمههای نجف دریابندری از رمانهای معروفش، «رگتایم» و «بیلی باتگیت»، معرفی شد و بعدها مترجمان دیگری آثاری از او مانند «آب کردن» و چند کتاب دیگرش را ترجمه کردند. رمان «هومر و لنگلی» آخرین کتاب نویسنده است که در ۲۰۰۹ نوشته شده و سال گذشته با ترجمه الهام نظری از سوی نشر افراز منتشر شد و در آن ماجرای زندگی عجیب و منحصر به فرد دو برادر نیویورکی در دهه ۴۰ را دستمایه کار خود قرار داده و روایت خود را به تاریخ معاصر آمریکا پیوند زده است. «پیشروی» هم از جمله آخرین و موفقترین رمانهای دکتروف است که ۲۰۰۵ نوشته شده و بهتازگی نشر زاوش با ترجمه امیر احمدی آریان روانه بازار کتاب کرده است. دکتروف، یا بنا به تلفظ این مترجم داکترو، این رمان را هم مثل اغلب آثارش براساس وقایع تاریخی کشورش نوشته است. وی در این رمان تصویر فراگیری از ابعاد مختلف جنگ داخلی آمریکا در سالهای ۱۸۶۴ و ۱۸۶۵ ارائه میدهد و مقطعی از تاریخ این کشور را بازسازی میکند که در آن با خودش در حال جنگ است. پس از پیروزی آبراهام لینکلن در انتخابات سال ۱۸۶۰ و صدور دستور لغو بردهداری که از مهمترین عوامل اختلاف شمال و جنوب بود، تعدادی از ایالتهای جنوبی به رهبری جفرسون دیویس جدایی خود را از اتحادیه اعلام کردند و علیه ایالتهای شمالی به رهبری لینکلن دست به شورش زدند. جنوبیها از زمینهای وسیع و مساعد زراعی برخوردار بودند و خدمات بردهها در مزارع پنبه در توسعه اقتصادی و کشاورزی آن منطقه نقش مهمی داشت. آنها مخالفتشان را در برابر فروپاشی نظام و ارزشهای نژادی و اجتماعی و سیاسی خود با جداییخواهی و تجزیهطلبی بروز دادند. با ادامه یافتن آشوب و موقعی که آمریکا خطر دوپارگی را حس میکرد، ژنرال ویلیام شرمن با ارتش ۶۰هزار نفری خود به قلب جنوب میزند و ایالتهای جورجیا و کارولینای شمالی و جنوبی را از شورشیان تخلیه میکند. این داستان تصویری زنده و گسترده از ارتش در حال پیشروی شرمن ارائه میدهد که در مسیر خود شهرها، خانهها، منابع و مزارع را نابود میکند و جز ویرانی بر جای نمیگذارد. داکترو همواره در رمانهای خود در پیوند دادن عناصر تاریخی و تخیلی موفق بوده است؛ برقراری تعادل میان این دو عنصر که اولی از حقیقت تاریخی و دومی از حقیقت رمان تبعیت میکنند، از مولفههای اصلی تبدیل رویدادهای تاریخی به داستان و خلق رمان تاریخی است. از مهمترین وظایف رمان تاریخی ترسیم دیدگاه وسیعتری از جامعه در گذشته است که در آن تاثیر حوادث و رویدادهای خاص در فرهنگ آن جامعه و زندگی خصوصی مردمان منعکس میشود و از دید لوکاچ به امروزیان نشان میدهد که وضعیتی که جامعه اکنون در آن به سر میبرد چگونه بهوجود آمده است. لوکاچ رسالت اصلی رمان تاریخی را خلق شخصیتهایی از درون جامعه میداند که عمق زندگی روزمره، بحرانها، سردرگمیها و فرهنگهای حاکم بر خود را به نحوی زنده تجسم میبخشند.
نویسنده داستان تاریخی با تمرکز بر یک دوره یا رویداد تاریخی، روح عصر گذشته و شرایط اجتماعی و رفتارهای مردمان را با شرح جزییات واقعگرایانه و البته با وفاداری به واقعیتهای تاریخی بازسازی میکند و به زمان حال فرا میخواند. داکترو این کار را با آمیزهای از شخصیتهای داستانی و تاریخی انجام میدهد؛ کاری که در رمانهای قبلیاش هم از عهده آن برآمده است. در این رمان طیف وسیعی از شخصیتهای واقعی و تخیلی تحتتاثیر پیشروی شرمن را وارد محیط تاریخی داستانش میکند و جنگ را از چشمانداز آنان به تصویر میکشد و نحوه تحول شخصیتها در طول جنگ و واکنش آنان به مرگ، آزادی، عشق و تمایلات جنسی را نشان میدهد. شرمن اصلیترین شخصیت داستان است، امیلی دختر قاضی دادگاه جورجیا که خانوادهاش را از دست میدهد و به گروه امداد پزشک اتحادیه میپیوندد، پرل دختر برده خانواده اربابی جیمسن که مثل سفیدهاست و گاهی بهعنوان پسر طبلزن و محبوب شرمن با ارتش همراه میشود و گاه پرستار مجروحان است و آخرسر عاشق یک ایرلندی میشود، یک جفت سرباز متخلف و محکوم به اعدام که برای بخشیده شدن باید مجددا به ارتش خدمت کنند و مدام مواضع سادهلوحانه درباره هستی خود اتخاذ میکنند، متی بانوی جیمسن که آمده پسرش را از وسط جنگ نجات دهد و دو جین شخصیت دیگر از جمله خبرنگار انگلیسی و عکاس و دیگران در داستان حضور دارند که شاهد تاثیرات متقابل میان آنان و جنگ هستیم و اینکه هر یک چگونه به سرنوشت نابهنگام خود نزدیک میشوند. داکترو در داستانش ما را به درون جنوبی میبرد که در طول جنگ فقیر شده و ما را با هزینههای انسانی مواجه میکند که این جنگ برایشان به جا گذاشته است؛ بخش عمده این کاراکترها را بردههای آزادشده و آوارهای تشکیل میدهند که دچار بلایای اقتصادی و فرهنگی شدهاند و روشهای زندگی سنتی خود را از دست دادهاند. بردهها به همراه سفیدپوستانی که خانههایشان توسط ارتش نابود شده، به ارتش میپیوندند و از آن تغذیه میکنند و ارتش هم از آنها محافظت میکند، چون جای دیگری برای رفتن ندارند. جنگ پیوندشان را از هم گسسته و ساختار زندگی و ضوابط اجتماعیشان را به هم زده است و ارتش به عنوان عنصری وحدتبخش نقطهای است که آنان را گرد هم میآورد و البته مناسبات جدید و متفاوت نسبت به چارچوبهای پیشین برایشان تعریف میکند. رمان داکترو بازنمایی همه آن چیزهایی است که آمریکا در جنگهای داخلی خود از دست داده است و قابل جبران نیست. کمترین ارزش چنین داستان تاریخیای در ساختن بستری است که برای نقد جامعه مورد بحث به وجود میآورد. امروزیها نیز فهم درستی از گذشته و مسیری که تاریخشان طی کرده مییابند و خودشان را بهعنوان بخشی از روند تاریخی جامعه درک میکنند.
* عنوان مطلب برگرفته از فیلم سال ۲۰۰۹ پدرو آلمادوار است به همین نام.
………………………….
یادداشت دوم
نگاهی به رمان «پیشروی» اثر داکترو
جنگ بزرگ گاوچرانها
«پیشروی» عنوان رمانی از «ای. ال. داکترو»، نویسنده «رگتایم» است که در آن تاریخ و ادبیات در کنار هم قرار میگیرند و داستانی را خلق میکنند که در آن میتوان تاثیر جنگ را بر زندگی انسانها دید. این اثر بهتازگی در ایران ترجمه و منتشر شده است. داکترو در این رمان تلاش زیادی نمیکند تا شخصیت درونی و احساسات شخصیت اصلی داستانش را برملا کند اما مخاطب در بسیاری از تصاویر ایجادشده در لابهلای حوادث داستانی این رمان، شاهد قهرمان داستان است که در نقش فرماندهای مقتدر، سوار بر اسب نشسته و به هدایت نیروهایش مشغول است. همین صحنههاست که دیدگاه و نوع نگاه شخصیت اصلی داستان به پیرامونش را به مخاطب نشان میدهد. او معتقد است که جنگ پدیدهای بیرحم است و باید با بیرحمی جنگید و برای رسیدن به پیروزی هر راهی را امتحان کرد. از این رو به صف ایستادن و حرکت کردنهای بیرحمانه نظامیان به موضوع محوری داستان تبدیل میشود. این کتاب مروری ادبی بر آخرین روزهای جنگهای داخلی است و داکترو در رمانش، تاریخ و ادبیات را در هم میآمیزد. «پیشروی» گرچه بهترین اثر داکترو نیست اما میتوان از آن به عنوان یکی از خواندنیترین رمانهای معاصر نام برد. در بوم وسیعی که داکترو در این رمان ترسیم کرده شخصیتهای زیادی حضور دارند؛ افرادی گاه حقیقی و گاه تخیلی… سربازانی که در بسیاری از مواقع حتی نامی از آنها برده نمیشود اما تاثیر زیادی بر روند داستان دارند. گرچه نویسندگان زیادی پیش از این به موضوع جنگ پرداخته بودند اما نثر خاص و نگاه ویژه داکترو در این رمان سبب شده «پیشروی» اثری متمایز باشد. رمان «پیشروی» با عنوان «The march» در سال ۲۰۰۵ منتشر شد و پس از سالها دوباره نگاه اهل ادبیات را متوجه داکترو، این نویسنده بزرگ کرد. این کتاب برنده جایزه سال انجمن منتقدان کتاب و جایزه پن فاکنر شد و در فهرست نهایی جایزه پولیتزر قرار گرفت. منتقدان ادبی، پس از رگتایم، این رمان را مهمترین دستاورد ادبی نویسندهاش دانستهاند. رمان «پیشروی» نوشته داکترو با ترجمه امیر احمدیآریان در ۴۱۳ صفحه و به بهای ۱۹هزار و ۵۰۰ تومان از سوی نشر زاوش منتشر شده است.
بهار/ مد و مه / ۲۱ مرداد ۱۳۹۲