کدامین وجه رخدادهای فیلم است تلاش دارد تا ذهن مخاطب را در تراژدی های روز بعد از مرگ ماهی درگیر خودش کند؟چرا کارگردان گروهی از شخصیتهای فیلم را درگیر مسایل جزئی تر و درعوض غافل از مسایل و مشکلات و غمی بزرگتر می سازد؟

تا به حال به فیلم‌های معروف و اسم‌وُرسم‌داری برخورده‌اید که تاریخ‌مصرف‌شان گذشته باشد؟ به آثاری که به‌به‌ و چه‌چه‌ گفتن‌های منتقدان وطنی و فرنگی سال‌هاست نثارشان می‌شود اما درواقع علاوه بر این‌که دیگر کم‌ترین جذابیتی ندارند گه‌گاه مبتذل و مشمئزکننده هم هستند، چطور؟… آدمیزاد در مواجهه با چنین فیلم‌هایی، دو راه بیش‌تر ندارد؛ یا بایستی…

از «ضدگلوله» تا «بارکد»، همواره بخش اعظمی از قوام، جذابیت، مقبولیت، صراحت و صمیمیت آثار مصطفی کیایی، وامدار نوع، نحوه و چگونگی روایت قصه هایش شده؛ امری که به ویژه در دو اثر اخیر او یعنی «عصر یخبندان» و «بارکد»، ناشی از نیاز درونی، اقتضای اثر و سبک و ژانرش، با وسواس به مراتب بیشتری…

ساعت 3:30 صبح روز پنجم اوت سال 1962 پرستار مرلین مونرو از خواب بیدار می شود و متوجه می شود هنوز چراغ اتاق خواب او روشن است. در نتیجه تصمیم می گیرد سر و گوشی آب دهد، تا ببیند ماجرا از چه قرار است ولی وقتی چند بار در می زند و جوابی نمی شنو

مریلین مونرو نه تنها یکی از نمادهای زیبایی در قرن بیستم بود، که حضور درخشانش در بسیاری از فیلم‌ها را می‌توان به عنوان ظرافت‌های اجرایی در بازیگری در نظر گرفت. ستاره‌ای که می‌توانست با درهم‌آمیزی مایه‌های رمانتیک با طنز، لحظه‌های کم‌نظیری بیافریند و احساسات متناقضی را همسو با موقعیت‌های نقش‌هایش بروز دهد