در صحنه‌ای از فیلم «غروب پاییزی» (یاسوجیرو اوزو، ۱۹۶۲)، مردی میان‌سال که در جنگ ژاپن و آمریکا جنگیده است به فرمانده‌ سابقش، که به تصادف همدیگر را یافته و در کافی‌شاپی با هم نشسته‌اند، می‌گوید «اگر ژاپن جنگ را برده بود، الان من و شما در نیویورک بودیم.

در سفری در ٢٠٠٨ به اتریش در یک کتابفروشی رمان «در کشور مردان» را دیدم و چون با نویسنده‌ای از کشور لیبی آشنا نبودم، برایم جذابیت داشت. دو-سه فصل را که در سفر خواندم، نثر شاعرانه و دلکش و داستان دل‌انگیز آن جذبم کرد.

آنچه این فرهنگ نو نیاز دارد تولید انبوه صنعتی و موفقیت تجاری است. تفاوت میان قیمت و ارزشْ از بین رفته است: این دو اکنون یک چیزند، چون قیمت توانسته است ارزش را در خود جذب و حل کند.

باید از اسماعیل کاداره متنفر باشم. باید از او متنفر باشم، چراکه من اهل مقدونیه هستم و او آلبانیایی است، و مردمان ما قرن‌هاست که دشمن همدیگر بوده‌اند و اخیرا چند سالی است به جنگ همدیگر می‌شتابند. باید از او متنفر باشم، چراکه در تازه‌ترین گردهمایی جهانی اهل قلم واقع در اسلوونی، تنها فردی بود…

اسماعیل کاداره سال‌هاست یکی از بخت‌های اصلی نوبل ادبیات است؛ نویسنده‌ای که شناخته‌شده‌ترین نویسنده تاریخ ادبیات آلبانی است. از دهه هفتاد میلادی به ادبیات جهان معرفی شد و امروزه یکی از نویسنده‌های بزرگ زنده دنیاست. کاداره بخش بیشتر زندگی‌اش را در رژیم کمونیستی انور خوجه در آلبانی سپری کرد، نوشت، و بخشی از دوران دانشجویی‌اش…

بینوایان ویکتور هوگو، بیش از آنکه خوانده شده باشد در گونه‌های ادبی و هنری مختلف بازسازی شده است. اینبار دیوید بلوس، به‌عنوان مترجمی برجسته و صاحب‌نظری تحسین‌شده در عرصۀ ادبیات فرانسه، به رمزگشایی و تشریح زمینۀ تاریخی این رمان پرداخته است