یگ‌بنگ‌‌ هفته گذشته دنیای مجازی این‌ بار نه حمله به صفحه هنرمندان مشهور خارجی و داخلی که نبش قبر احساسی تاریخ‌گذشته بود؛ نبش قبری که با انتشار نامه‌ عاشقانه فروغ فرخزاد خطاب به ابراهیم گلستان کلید خورد و سرکشانه از طغیان عشقی ممنوعه خبر می‌داد. فروغ فرخزاد که پیش‌تر با عصیان ادبی خویش، بسیاری از…

بیست سال پیش از آن که سارتر از «تعهدِ نویسنده» سخن بگوید، نویسنده‌ای ایتالیایی با رفته و رفتارِ خود «مدل پیشرفته‌ای» از نویسنده متعهد در مفهومِ سارتری آن بود: کورتزیو مالاپارته. نویسنده‌ای هم‌نسلِ سارتر، که بیشتر عمر خود را در جنگ دوم سر کرده بود و‌ به‌زعمِ میلان کوندرا، «طلایه‌دارِ» نویسنده متعهد بود. «کورتزيو مالاپارته،…

سوتلانا آلکساندرونا آلکسیویچ کیست؟ آلکسیویچ خود را اینگونه توصیف می‌کند: همه وجودش فقط «گوش» است. گوش می‌کند، به خاطر می‌سپارد، و سپس یادداشت و روایت می‌کند. جامعه را از ناگفته‌ها آگاه می‌سازد و از یادرفته‌ها را به خاطرشان می‌آورد.

تصویر دفتر کار بعضی نویسنده ها: پشته هایی از روزنامه های سال های مختلف پوشه های روی مزین و لیوان های یکبار مصرفی پر از خاکستر سیگار از هفته پیش.

شهریار مند‌نی‌پور را نه‌فقط به‌عنوان یک داستان‌نویس ایرانی با «شرق بنفشه»اش می‌شناسیم که مثل بسیاری از داستان‌نویس‌های معاصر ما، در جامعه آماری فارسی‌زبان تعریف می‌شوند؛ بلکه او حالا مرزهای این «گربه نفتی» را درنوردیده، فراسوی این «جبر جغرافیایی» رفته و دیگر یکی از نویسنده‌های ایرانی موفق در جهان به شمار می‌آید، با جامعه آماری مختلفی…

داستان‌های كوتاه و بلند ایوان تورگنیف (1883-1818)، چه در دوره حیاتش چه پس از آن، همواره بحث‌انگیز بوده است. اوج این مباحث در دوره شوروی بود. منتقدان ادبی شوروی هیچ‌گاه موفق به ارائه تحلیل و تفسیر منسجم و واحدی درباره این «غول زیبا»ی ادبیات روسیه و جهان نشدند.

برای ارنست همینگوی نامه نوشتن تفریح لذت بخشی بود. هم می توانست بی پروا هر آنچه را در داستان هایش ناگفته مانده است بیان كند و هم كمی شیطنت به خرج بدهد و از لاك نویسندگی اش بیاید بیرون، غیبت كند، بد و بیراه بگوید، شتابزده قضاوت كند و تخلیه شود برای نوشتن یك داستان…

ما در این‌جا سخن‌های بسیار جالبی شنیدیم. اما من نمی‌توانم از ابراز این تعجب خودداری کنم که از زبان اکثر سخنرانان اهل شوروی، انتقادهای بسیار تندی نسبت به کوشش‌ها و پژوهش‌های ادبیات نو شنیدم که عیناً به انتقادهایی می‌مانست که در جامعة بورژوایی غرب از ما می‌کنند. این‌جا، هم‌چنان‌که آن‌جا، “بی‌فایدگی” و “صورت پرستی” (فرمالیسم)…

نيكوس كازانتزاكيس؛ نويسنده، شاعر، روزنامه نگار، مترجم، انديشمند و عارف شهير يوناني در 18 نوامبر 1883 در شهر هراكليون از جزيره كرت به دنيا آمد. او در زماني متولد شد و دوران كودكي اش را پشت سر گذاشت كه هموطنانش جنگ همه جانبه اي را براي بيرون راندن تركهاي عثماني از جزاير كرت و يونان…

اووه تیم از کودکی به داستان علاقه‌مند بود و به داستان‌هاى پدربزرگش‏ با علاقه و ولع گوش‏ مى‌داد. هر موقع که می‌توانست، به خانه عمه‌اش‏ که در ناحیه بندر شهر‌هامبورگ زندگى می‌کرد، می‌رفت و در آشپزخانه او بود که‏ اولین داستان‌ها و قصه‌هایش‏ را نوشت. آن‌موقع در دبستان درس‏ مى‌خواند

اووه تیم نویسنده‌ای است که در پیوندی نزدیک با ایرانی‌ها قرار دارد. او یکی از دانشجویانی است که در ۱۹۶۷، در سفر محمدرضاشاه به آلمان، در تظاهراتی که علیه او صورت گرفته بود، حضور داشت. اما حضور او، مساوی بود با کشته‌شدن دوست نزدیکش بنو اونه زورگ، که بعدها داستان زندگی‌ او و جنبش دانشجویی…

با برگرداندن ورق تقویم و مشاهده پنجشنبه اول مهر، یاد رفیق شاعر شفیق و دیرینم، خاطرم را اندوهگین کرد. می‌خواستم همان روز یادداشتی بنویسم؛ اما جراحی مانع شد. نیمه‌های شب سوزش جای عمل من را از خواب پراند. دیگر خوابم نبرد نه به دلیل درد که فورا برطرف شد؛ بلکه یاد سپانلو و نوشتن…

در دربار پادشاهان و فرمانروایان همواره گروهی مجاز بودند تا با نمایش طعنه‌آمیز، رفتار فرمانروایان را به تمسخر بگیرند و سیاست‌های آنان را با خنده، شوخی و بداهه به چالش بکشند، در آن صورت فرمانروایان با دیدن آنان، یعنی با دیدن کسانی که در حضورشان رفتار، حرکات و صدایشان را تقلید می‌کردند به وجد می‌آمدند…