«بیست‌وچهار ساعت از زندگی یک زن» از اشتفان سِوایگ مانند ديگر نوشته‌هاي او اثری روان‌کاوانه است، ‌بانويي متین و متشخص موسوم به بانو س با دیدن دست‌هاي در حال ارتعاش جوانی در پشت میز بازی پی به موقعیت او می‌برد: جوان در بازی داروندارش را از دست داده و اکنون در آستانه خودکشی است.

سال ٢٠٠٩ آكادمي سوئدي جايزه نوبل ادبيات را براي تقدير از هرتا مولر، نويسنده‌اي كه «با تمركز شعري و صراحت نثر، چشم‌اندازي مصادره‌شده را توصيف مي‌كند» به او اهدا كرد.

سولومون یا سال بلو در کنار فیلیپ راث یکی دیگر از نویسنده‌های یهودی آمریکاست. اما او به معنای واقعی آمریکایی، آمریکایی هم نیست. او از سلاله خانواده‌ای روس-کانادایی و بعد صاحب والدینی آمریکایی بود. بلو در کبک کانادا به دنیا آمد، اما خیلی زود به همراه خانواده به شیکاگوی آمریکا مهاجرت کرد.

سال بلو نه‌تنها در تاریخ ادبیات آمریکا، که در تاریخ ادبیات جهان به عنوان نویسنده‌ای بزرگ، برجسته و صاحب‌سبکی است که ادبیات بدون او و نوشته‌هایش، چیزی کم دارد. آقای بلو از پدر و مادری مهاجر که از روس به کانادا آمده بودند، در ژوئن ۱۹۱۵ متولد شد. نُه ساله بود که تصمیم گرفت نویسنده…

«موراکامی» نویسنده ژاپنی است که هر سال بر سر شانس او برای کسب نوبل ادبیات، بحث و گمانه‌زنی‌های زیادی راه می‌افتد. او نویسندگی را از ۲۹ سالگی شروع کرده؛ در حال تماشای یک بازی بیسبال بوده که ناگهان به خودش می‌گوید: فکر می‌کنم می‌توانم یک رمان بنویسم.

اگر کتاب باز حرفه ای هستید که هیچ…، اما اگر ادبیات جهان را زیاد تعقیب نکرده باشید و گمان می کنید در تیتر این متن نام «آگاتا کریستی» به اشتباه چنین ثبت شده، بعد از آن که به اشتباه تان پی بردید، چندان خودتان را ملامت نکنید.

رابرت گریوز از سرباز واحد تفنگداران سلطنتی بریتانیا در جنگ اول جهانی به یکی از برجسته‌ترین رمان‌نویسان و شاعران بریتانیایی تبدیل شد. او جایزه یادبود جیمز تیت‌بلک و‌ هاثورن را که قدیمی‌ترین جوایز ادبی بریتانیایی هستند در ۱۹۳۴ دریافت کرد. جز این، دو رمان تاریخی مهم گریوز یعنی «منم کلودیوس» و «خدایگان کلودیوس» در ۱۹۹۸…

روشنفکران، قرن بیستم را تقریباً بدنام کرده‌اند. همه، با چند استثناء خدایانی خبیث را بندگی کردند که منفورترین و غالب‌ترین‌شان قدرت بود. نویسندگان، هنرمندان، فیلسوفان، مورخان، حتی موسیقیدانان و معماران، شورمندانه نبوغ و قریحه خود را به خدمت انگیزه‌ای «مقصودی» آرمانی گماشتند. این «خیانت دیوانیان» چون مرضی فراگیر، خرد و بصیرت گرانبهای جهان را فروکاست…

آنچه مالرو براي ما در زماني که بيست سال داشتيم بود، در آن عصر يأس بزرگ، در ماه‌هايي که سرنوشت استالينگراد و سنگاپور رقم زده مي‌شد، زماني که لاوال2 و دارلان3 بر سر اينکه مارشال پتن از کدام‌يک حمايت کند مشاجره مي‌کردند، زماني که دريو لاروشل4 با تلخي بر سرنوشت بنگاه نشر NRF 5 حکمفرمايي…

جورج اورول در زندگي كوتاه خود به‌شدت فعال بود. براي اين منظور فقط كافي‌ است اشاره كرد كه او در برمه افسر پليس، در فرانسه ظرف‌شور، در انگلستان آسمان‌جل، در اسپانيا يك مبارز، خبرنگار جنگي در آلمان و كشاورزي در هبريدها بود. او سال ١٩٠٣ به دنيا آمد و ١٩٥٠ از دنيا رفت. اورول مانند…

یگ‌بنگ‌‌ هفته گذشته دنیای مجازی این‌ بار نه حمله به صفحه هنرمندان مشهور خارجی و داخلی که نبش قبر احساسی تاریخ‌گذشته بود؛ نبش قبری که با انتشار نامه‌ عاشقانه فروغ فرخزاد خطاب به ابراهیم گلستان کلید خورد و سرکشانه از طغیان عشقی ممنوعه خبر می‌داد. فروغ فرخزاد که پیش‌تر با عصیان ادبی خویش، بسیاری از…

بیست سال پیش از آن که سارتر از «تعهدِ نویسنده» سخن بگوید، نویسنده‌ای ایتالیایی با رفته و رفتارِ خود «مدل پیشرفته‌ای» از نویسنده متعهد در مفهومِ سارتری آن بود: کورتزیو مالاپارته. نویسنده‌ای هم‌نسلِ سارتر، که بیشتر عمر خود را در جنگ دوم سر کرده بود و‌ به‌زعمِ میلان کوندرا، «طلایه‌دارِ» نویسنده متعهد بود. «کورتزيو مالاپارته،…

سوتلانا آلکساندرونا آلکسیویچ کیست؟ آلکسیویچ خود را اینگونه توصیف می‌کند: همه وجودش فقط «گوش» است. گوش می‌کند، به خاطر می‌سپارد، و سپس یادداشت و روایت می‌کند. جامعه را از ناگفته‌ها آگاه می‌سازد و از یادرفته‌ها را به خاطرشان می‌آورد.

تصویر دفتر کار بعضی نویسنده ها: پشته هایی از روزنامه های سال های مختلف پوشه های روی مزین و لیوان های یکبار مصرفی پر از خاکستر سیگار از هفته پیش.

شهریار مند‌نی‌پور را نه‌فقط به‌عنوان یک داستان‌نویس ایرانی با «شرق بنفشه»اش می‌شناسیم که مثل بسیاری از داستان‌نویس‌های معاصر ما، در جامعه آماری فارسی‌زبان تعریف می‌شوند؛ بلکه او حالا مرزهای این «گربه نفتی» را درنوردیده، فراسوی این «جبر جغرافیایی» رفته و دیگر یکی از نویسنده‌های ایرانی موفق در جهان به شمار می‌آید، با جامعه آماری مختلفی…

داستان‌های كوتاه و بلند ایوان تورگنیف (1883-1818)، چه در دوره حیاتش چه پس از آن، همواره بحث‌انگیز بوده است. اوج این مباحث در دوره شوروی بود. منتقدان ادبی شوروی هیچ‌گاه موفق به ارائه تحلیل و تفسیر منسجم و واحدی درباره این «غول زیبا»ی ادبیات روسیه و جهان نشدند.

برای ارنست همینگوی نامه نوشتن تفریح لذت بخشی بود. هم می توانست بی پروا هر آنچه را در داستان هایش ناگفته مانده است بیان كند و هم كمی شیطنت به خرج بدهد و از لاك نویسندگی اش بیاید بیرون، غیبت كند، بد و بیراه بگوید، شتابزده قضاوت كند و تخلیه شود برای نوشتن یك داستان…