يكي از شگردهاي كم‌سابقه آذرآيين، به مسخره كشيدن فقر و مذلت است. در طول تمام داستان‌ها نمي‌بينيم كه راوي از تاثير فقر اظهار عجز و در حقيقت براي خواننده‌اش خودش را كوچك كند. اين راوي كه ما در داستان‌هاي پاره اول مي‌شناسيم، هميشه سرش را بالا گرفته است، احساساتي نمي‌شود، اشك در جام چشمانش نمي‌جوشد،…
