آنتونیو گرامشی (متولد ساردینیا، ١٨٩١) در خانوادهای نسبتا فقیر بزرگ شد. در سال ١٩١١ توانست بورس تحصیلی رشته «فقهاللغه» در تورین را دریافت کند. او در تورین با آنجلو تاسکا، اومبرتو تراچینی و پالمیرو تولیاتی آشنا شد. آنها نخستینبار قبل از تأسیس روزنامه کارگران اسطورهای با نام «L’Ordine Nuovo» در ١٩١٩، در حزب سوسیالیست ایتالیا…
«یادداشتهای زندان» مجموعه مقالاتی بود که گرامشی طی یازده سال زندانش تحت رژیم فاشیستی ایتالیا نوشت. او از ١٩٢٩ تا ١٩٣۵ بیش از ٣٠ دفتر و حدود ٣٠٠٠ صفحه مطلب نوشت. گرامشی بینشهای مختلفی را از افراد متعدد میگیرد، نه فقط از متفکران مارکسیست
ترجمهی منوچهر هزارخانی/
این عقیده که هنر؛ هنر است و نه نوعی تبلیغات سیاسی«عمدی»آیا به خودی خود در راه پیدایش جریانهای فرهنگی خاصی که انعکاس زمان خودند و به تقویت جریانهای سیاسی خاصی کمک میکنند؛ مانعی محسوب میشود؟ چنین به نظر نمیرسد. حتی به عکس بنظر میآید که این فکر؛ مسأله را به نحوی اصولیتر…