در نوشته‌های امروزی، به ویژه میان داستان‌نویسان جوان، بیش از اینکه تعبیرهای خلاقانه، ترکیب‌های نو، واژه‌های مناسب فارسی، اصطلاحات عامیانۀ بجا و زبان‌آوری‌هایی از این دست ببینیم، «ی» می‌بینیم ـ با همین سر و شکل. مثلاً می‌خوانیم: «هم‌اتاقی‌ام در پیاده‌روی جلوی خانه‌ی‌مان بی‌هوده از سلامتی چشم‌های‌اش برای‌ام گفت.» و در پایانِ نوشته هم می‌بینیم: «اردی‌بهشت…