از تصادف و بازی روزگار نیست که در اغلب شاهکارهای آلمانی‌زبان چند دهه اول قرن بیستم تشویش و هراسی اضطراب‌آور نهفته است. جز این، داستان‌های این دوره از ادبیات آلمان گرایشی مشترک به تمثیلی‌شدن دارند
انتشار مهم‌ترین اثر ادبی هلدرلین، یعنی رمان «گوشه‌نشین در یونان» (هیپریون) با ترجمه محمود حدادی در ابتدای دهه نود از سوی نشر نیلوفر، یک‌بار دیگر ما را با نویسنده‌ای مواجه کرد که از او به‌عنوان تنها شاعر اسطوره‌ای آلمان عصر کلاسیک یاد می‌شود
تاریخ ادبیات آلمانی برای بسیاری از دوران روشنگری، به ویژه در قرن نوزدهم با کسانی چون گوته و شیلر آغاز می‌شود. در بخش نخست، ادبیات آلمانی را “از گوته تا جنگ” مرور می‌کنیم و در بخش دوم “از جنگ تا امروز” را؛ این دو بخش را در ادامه می خوانید
روبرت موزیل (١٩٤٢ـ١٨٨٠)، رمان‌نویس اتریشی را در ارزیابی‌های پایان قرن بیستم مهم‌ترین نویسنده آلمانی‌زبان روزگار خود خوانده‌اند. بااین‌حال گمنام‌ماندگی طولانی او و دست‌تنگی‌‌ای که کشید، با اعتبار امروزین‌اش تفاوتی آشکار دارد.
«آشفتگی‌های ترلس جوان» اثر روبرت موزیل
کالبدشکاف زندگان
«ایستگاهی کوچک در راه‌آهن مسیر روسیه. چهار ریل موازی از دو سو بر پشته خاک‌ریز و شن‌های زنگارزده آن مستقیم تا بی‌نهایت امتداد می‌یافت. در راستای هر ریل رد رگه‌یی سوخته: نقش بخار، که به سایه‌یی کثیف می‌مانست. پشت ساختمان تازه رنگ‌خورده ایستگاه، خیابانی پهن و پرچال‌وگودال…
آوازهای جنگ و صلح
به‌تازگی کتابی از بابک احمدی با عنوان «نوشته‌های پراکنده» در نشر مرکز به چاپ رسیده که شامل ٢٣ مقاله و ١٠ متن است که احمدی آنها را در پاسخ به پرسش‌هایی نوشته که پیش‌تر در سایت‌ها و نشریه‌های مختلف به چاپ رسیده‌اند و البته برخی از مقاله‌های حاضر در این کتاب…