رفتن به محتوا رفتن به نوار کناری رفتن به فوتر

برچسب: عمران راتب

عمران راتب؛ فرارَوی از اراده، و برگشت جاودانی

تراژدی اساسی ترین ویژگی هستی است”. این را نیچه گفت و برای اینکه تراژدی را قابل رؤیت کند می بایست یک قهرمان تنها بسازد. و زرتشت را ساخت. و نام زرتشت را به او داد زیرا معتقد بود که در نگاه پارسِ باستان زمین را هم چون در یک کلیت می دیدند

ادامه مطلب

عمران راتب؛ فرارَوی از اراده، و برگشت جاودانی / مهین میلانی

این مقاله به مناسبت دومین سالمرگ این پژوهنده‌ی فلسفه نوشته شده است. عمران راتب (۱۹۹۱-۲۰۱۸) نقش تعیین کننده ای در افزایش سطح دانش و در رشد اشتیاق جوانان افغانستان در مطالعه و پژوهش فلسفه و ادبیات و هنر داشت.

ادامه مطلب

در باب امکان عبور از خود / عمران راتب

کانت با سه‌گانه‌ی «نقد» خود از متافیزیک تعریف تازه‌یی به دست می‌دهد. او با مشاهده‌ی هستنده‌ها و نخستین امر قابل مشاهده در میان آن‌ها، یعنی تنوع آن‌ها، می‌پرسد آیا بر همین تنوع هستی هم، یک «هستی» مترتب است؟

ادامه مطلب

متن، معنا، وجود و فقدان/ عمران راتب

چرا به متن روی می‌آوریم؟ در نگاه معمول و متعارف، این پرسش، پرسشی معنادار نمی‌نماید و بر همین اساس، پاسخی هم اگر به آن بدهیم، بیشتر از سر بی‌اعتنایی است و دارای محتوای ارزشی بیشتر از پرسش نیست. دم‌دست‌ترین پاسخ، احتمالن این است: «خُب، دلیل خاصی ندارد. دلم خواست

ادامه مطلب

عمران راتب، «لکه» و «چیز جنایت‌کار» / مهین میلانی

عمران راتب، دانشمند و متفکر از حیطه‌ی بامیان افغانستان در ۲۸ سپتامبر ‌۲۰۱۸، دو روز پیش از این‌که ۲۷ سالگی‌اش را به پایان برساند، بر اثر ایست قلبی، جامعه‌ی فرهنگی فارسی‌زبان را در فلسفه و نقد ادبیات و هنر با مرگ تراژیک و فاجعه‌آمیز نابهنگام خود ترک گفت.

ادامه مطلب