ماتیاس چوکه، نویسنده و فیلمساز سوییسی را شاید بتوان بیش از هر چیز با نگاه نقادانه‌اش به فلسفه‌ی رمان و ارتباط مخاطب با نویسنده شناخت. او در کتاب «ابرها بزرگ بودند و سفید بودند و در گذر» که به فارسی نیز ترجمه شده است،
«ابرها بزرگ بودند و سفید بودند و در گذر» اولین اثری است که از نویسنده‌ی آلمانی‌زبان سوئیسی، ماتیاس چوکه، به فارسی ترجمه و منتشر شده است. چوکه که تحصیلات اصلی‌اش در زمینه‌ی تئاتر است، به غیر از داستان‌نویسی، در زمینه‌های تئاتر و سینما نیز آثاری دارد.
بعد از مرگ کافکا آثار او با تفسیرهای مختلف و متعددی روبرو شدند و از پی این تفسیرها کم‌کم چهره‌هایی خیالی نیز از خود او ساخته شد که گاه این چهره‌ها در تضاد با یکدیگر قرار داشته‌اند. اگرچه این موضوع در مورد بسیاری دیگر از نویسندگان هم صادق است اما درباره کافکا ماجرا کمی پیچیده‌تر…
کافکا هرگز خود را ناگریز از حس‌کردن یا تکرار‌کردن این کلام هوراس به ماسیانس در برابر کسی نمی‌دید. زمانی که یک‌بار دیگر این ابیات هوراس را می‌خواندم، ناگهان تفاوت اساسی این دو شخصیت برایم چشمگیر شد و به نظرم رسید که آن‌ها، حتا اگر تمام هنرهای درباری رومی‌ها را نادیده بگیریم، بسیاری از ویژگی‌های شخصیتی…
کافکا آدم بسیار کم‌حرفی بود و بیشتر روی کاغذ سخن می‌گفت. به همین دلیل حرف‌های او را باید در نامه‌نگاری‌هایش یافت. همچنین، نامه‌نویسی هم از امکاناتی برخوردار است که هیچ نوع نوشتن دیگری واجد آن نیست. البته نامه‌نگاری کافکا کاملا در خدمت نوشتن بود و نه برای تفریح و تفنن و انبساط خاطر. او از…
روبرت والزر (۱۹۵۶ – ۱۸۷۸) سویسی بی‌تردید یکی از مهم‌ترین نویسندگان مدرن آلمانی‌زبان قرن بیستم است؛ آنطور که سوزان سانتاگ او را حلقه گمشده بین‌هانریش فون کلایست و فرانتس کافکا می‌داند و هرمان هسه، فرانتس کافکا، کورت توخولسکی و روبرت موزیل از او به عنوان نویسنده محبوب خود نام می‌برند.
به مناسبت انتشار این سه کتاب، با ناصر غیاثی گفتوگو کرده‌ایم و به ویژگی‌های مختلف این آثار پرداخته‌ایم. همچنین با غیاثی درباره حضور پررنگ کافکا در ترجمه‌هایش و اهمیت و جایگاه او صحبت کرده‌ایم.
پلنگ‌ها به معبد دستبرد می‌زنند و کوزه‌های قربانی را تا ته سر می‌کشند. این کار مرتب تکرار می‌شود تا جایی که می‌توان از پیش محاسبه‌اش کرد و این خود می‌شود بخشی از مناسک.
اما به قول شما این یاس و پوچی واقعا تمام وجوه شخصیت و آثار کافکا نیست؛ کافکا آنچنان مایوس نبوده که به ما ایرانی‌ها نشان داده شده. ویژگی‌های دیگری هم داشته که هیچ‌وقت در ایران مطرح نشده. کافکا در آثارش طنز هم دارد، درباره‌اش کتاب‌ها نوشته‌اند.