کلمۀ نوستالژی را اولین‌بار، سال ۱۶۰۰ میلادی، پزشکی سوییسی برای سربازانی به کار برد که دلتنگ خانه‌شان شده بودند؛ آنها دچار بی‌اشتهایی و گریه‌های عمیقی بودند که به‌خاطر یادآوری سرزمین پدری‌شان بود.
تقریباً چه آن‌هایی که سینمای هند را می‌شناسند و دنبال می‌کنند و چه کسانی که نگاهی توریستی به این سینمای فراگیر دارند، همه‌ی آنها شعله (۱۹۷۵) ساخته‌ی رامش سیپی را دست‌کم یک باری دیده‌اند
برای آنها که با سینما و نقد فیلم دمخورند، حتی اگر به نسل قدیم هم تعلق نداشته باشند، پرویز دوایی نامی آشناست. یکی از منتقدان قدیمی سینمای ایران که در دهه سی و چهل در مطبوعات سینمایی و غیر سینمایی قلم زده و در اوایل دهه پنجاه نیز با یادداشت معروف «خداحافظ رفقا» نقد نویسی…
سن و سال نسل ما به آن ایام قد نمیدهد، خیلی هنر کرده باشیم، وصفش را شنیده ایم؛ از بزرگترها، در مورد من نه حتی از بزرگترهای خانواده خودمان که تا انقلاب نشد تلوزیون به خانهمان راه پیدا نکرد، سینما هم که نمیرفتند، نه آن سالها و نه این سالها! جالب اینکه پدر من پیش…
در هوای نوستالژی، بخش تازهایست در «مد و مه»، در بر گیرنده هر آنچه رنگ و بویی از نوستالژی دارد، در حوزه فرهنگ و هنر، جذابیت این بخش در تنوع و پراکندگی موضوعاتی ست که می توانند دستمایه اش باشند. امید آنکه مقبول اهل فرهنگ و هنر مخصوصا از نوع گذشته بازهایش بیفتد، که یکی از…