امروزه اشعار اریش کستنر پیشاپیش در سه مجلد پرصلابت در دسترس اند۲. البته هرکس که می خواهد سرشت این شعرها را مطالعه کند، بهتر است به سراغ همان فرم آغازین انتشار آنها برود. این شعرها در کتاب زیادی شلوغ و پرازدحام و کم و بیش خفه کننده اند، اما در روزنامه های یومیه مثل ماهی…
کاسیرر در نامهای به همسرش در ۱۹۲۷ نوشت: «من میتوانم بی هیچ مشکلی، آنچه را که لازم میدانم، بیان کنم». این کاری نبود که دیگر فلاسفۀ بزرگ قرن بیستم بتوانند انجام دهند. دیگران گویا به تاریکی سفر کرده بودند و شبح نیستی را به چشم دیده بودند: بنیامین خودکشی کرد، تندخویی ویتگنشتاین کار دستش داد،…
بنیامین مقالۀ حاضر را در اواخر سال ۱۹۳۱ مینویسد. در آن دوره، کموبیش دو سال است که از همسر خود «دورا» طلاق گرفته است و خانۀ سابق خود را ترک کرده تا به آپارتمانی جدید نقل مکان کند. دورتادورش را هزاران کتاب گرفته است. چه تصویری: دیالکتیسین ماخولیایی در میان جعبههای کتاب پرسه میزند و…
موضوع اندیشههای والتر بنیامین (۱۸۹۲-۱۹۴۰) چیزهای حاشیهای بود: تمبرها، مبل، مد، رؤیا، خیابان، پاساژ، پرسهزدن، ساختمان، تابلو، جلد کتاب، عکاسی، روسپیگری، میز و صندلی و دهها چیز درشت و کوچک. برخی گمان میکنند به همین دلیل بود که خود او هم در حاشیه قرار گرفت و جزو هیچکدام از جریانهای اصلی فلسفه قرار نگرفت.
والتر بنیامین را غالبا بهعنوان متفکری میشناسند که مرموز است و آرایی نبوغآمیز درباره فلسفه، الاهیات و جریانهای حاشیهای و فراموششده ادبی دارد. همچنین خصلت قطعهوار و ناتمام آثارش به این تصور دامن زده که تفکر بنیامین انسجام و پیوستگی درونی ندارد و از اینرو، تفاسیر گوناگونی از ایدههای او صورت گرفته است
بعضی از متفکران، برای بیان اندیشههای خود، از تکنیکهای تخیل و خلاقیت در رمان و داستان بهره گرفتهاندفلسفه معمولاً خشک و بیروح است و بیش از آنکه با هنر سروکار داشته باشد با ریاضیات دمخور است. اما برخی از فلسفهها، در رابطه با زبان، شیطنت یا حساسیت شاعرانه نشان میدهند.
نمایش «زندگی گالیله» نمونهای از تئاتر «اپیک-دیالکتیکی» است که برشت ارائه میدهد. آنچه در وهله اول در این نمایش به چشم میخورد شخصیت متناقض گالیله است. متناقض به این معنا که او خود را در قالب ثابت و تغییرناپذیر یک «نام» مثلا «دانشمند» حبس نمیکند. اگرچه گالیله دانشمند است
جالب ترین ماجرای زندگی ادبی او دریافت دو جایزه کنگور است. با اینکه جایزه کنگور به هیچ نویسنده ای دوبار داده نمی شود، او توانست این جایزه را دوبار به خود اختصاص دهد یکبار برای رمان «ریشه های آسمان» با نام خودش و برای دومین بار با نام امیلی آجر به دلیل نوشتن رمان «زندگی…