این مقاله را به اشتراک بگذارید
فکر اعطای جایزه اسکار نخستین بار در سال ۱۹۲۷ مطرح شد. این زمانی بود که آکادمی علوم و هنرهای سینما تصمیم گرفت جوایزی را «برای دستاوردهای ممتاز» به هنرمندان بدهد. با این حال، نخستین مراسم اعطای جایزه اسکار در ۱۶ ماه مه سال ۱۹۲۹ در هتل روزولت هالیوود برگزار شد. نتایج را سه ماه پیش از آن اعلام کرده بودند بنابراین مطبوعات به این رویداد که یک امر نه چندان مهم صنفی تلقی می شد توجه چندانی نشان ندادند. اما به سرعت بر ابعاد و اهمیت این رویداد افزوده شد و همین اهمیت باعث شد تا این مراسم در سال ۱۹۵۳ برای نخستین بار از تلویزیون پخش شود.
مجسمه اسکار توسط سدریک گیبونز رئیس قسمت طراحی موسسه MGM یا کمپانی مترو گلدوین مایر طراحی شده است و شوالیه برهنه ای را نشان می دهد که شمشیری را روی یک حلقه فیلم نگاه داشته. این حلقه فیلم پنج پره دارد که نشانه پنج صنف اصلی مورد نظر آکادمی (تهیه کنندگان، کارگردانان، بازیگران، تکنیسینها و نویسندگان) است. بلندی مجسمه اسکار ۳۴ سانتی متر و سه میلی متر و وزن آن ۳ کیلو ۸۵۰ گرم است.
درباره چهره این مجسمه عموماً به گفته خانم مارگارت هریک کتابدار وقت آکادمی استناد می شود که گفته بود این مجسمه به عموی او که نامش اسکار پیرس بود شباهت دارد. تا سال ۱۹۳۴ این نام برای مجسمه جا افتاد هرچند که رسما از سال ۱۹۳۹ از نام اسکار برای این جایزه استفاده شد.
آکادمی به هنگام تاسیس در سال ۱۹۲۷ تنها ۳۷ عضو داشت. اعضای آکادمی از افراد رده بالای صنعت فیلم بودند. امروزه این آکادمی شش هزار عضو دارد.
عضویت تنها از راه دعوت امکان پذیر است و تنها محدود به کسانی است که در هنر (بازیگری، نویسندگی و کارگردانی) یا علوم (فیلمبرداری، تدوین و غیره) سرآمد هستند. هر عضو آکادمی در رشته تخصی خود حق رای دارد.
معیارهایی که باعث می شوند کسی نامزد دریافت جایزه اسکار شود پیچیده اند و به مقررات تک تک صنف های آکادمی بستگی دارند. مثلا نامزد های جایزه بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان را کشورهای مربوطه تعیین می کنند و برای آکادمی می فرستند. اما قاعده اصلی این است که همه فیلمهایی که در رقابت شرکت می کنند باید طی یک ساله منتهی به ۳۱ دسامبر در لس آنجلس به نمایش در آمده باشند.
در جریان رقابت برای نامزدی، استودیوهای فیلمسازی با فرستادن نسخه دی وی دی فیلم ها برای اعضای آکادمی یا با دادن آگهی هایی با عنوان «برای ملاحظه شما» توجه آنها را نسبت به فیلم خود جلب می کنند.
بیشترین تعداد اسکاری که تاکنون یک فیلم برده است ۱۱ جایزه است. سه فیلم «بن هور»، «تایتانیک» و «ارباب حلقه ها: بازگشت پادشاه» هر یک برنده ۱۱ جایزه اسکار شده اند.
فیلمهای «همه چیز درباره ایو» و «تایتانیک» هر یک در ۱۴ رشته نامزد دریافت جایزه بودند و این در نوع خود یک رکورد محسوب می شود.
فیلمهای «نقطه عطف» و» رنگ ارغوانی» هم هریک در ۱۱ رشته نامزد اسکار بوده اند اما حتی یک اسکار هم نگرفتند.
کاترین هپبورن موفق ترین ستاره تاریخ اسکار است. او در فاصله سالهای ۱۹۳۴ تا ۱۹۸۲ هشت بار نامزد دریافت جایزه اسکاربهترین بازیگری شد و چهار بار این جایزه را گرفت.
طی این سالها مراسم اعطای جایزه اسکار بدون بحث و جنجال برگزار نشده است. در سال ۱۹۷۳ مارلون براندو یک دختری سرخپوست را به مراسم فرستاد تا اعلام کند که او از دریافت اسکار برای فیلم «پدرخوانده» خودداری می کند.
در سال ۱۹۹۴ تام هنکس با اعلام اینکه مربی بازیگری اش مشکلات شخصیتی داشته، او و حضار را در برابر دوربینهای تلویزیون غافلگیر کرد. و در سال ۱۹۹۹ تصمیم به اعطای جایزه اسکاری به الیاکازان بخاطر یک عمر فعالیت سینمایی اش، با اعتراض کسانی مواجه شد که ادای شهادت او علیه چپگرایان در برابر کمیته فعالیتهای ضد آمریکایی در دهه پنجاه میلادی را خوش نداشتند.