نگاهی به فیلم ها «بی‌قرار»، «وحشی‌ها» و «دیکتاتور»

کارگردان: گاس ون سنت. فیلم‌نامه: جیسن لیو. بازیگران: هنری هاپر (ایناک)، میا واسیکوفسکا (آنابل)، ریو کاسه (هیروشی)، جین آدامز (میبل). محصول ۲۰۱۱، ۹۱ دقیقه.
ایناک پسر نوجوان و گوشه‌گیری است و یک دوست خیالی دارد که شاید روح یک خلبان کامیکازی باشد. ایناک در یکی از پرسه‌گردی‌هایش، در یک مراسم ختم با دختری به نام آنابل آشنا می‌شود. آنابل که در حال مُردن بر اثر سرطان است رابطه‌ای عاطفی با ایناک آغاز می‌کند و این شروع شناخت ایناک از محیط پیرامون و علت وجودی دوست خیالی‌اش است.

نجیب و پرشور

وارد شدن به داستان‌های عشقی نوجوانانه ریسک بزرگی است چرا که به‌راحتی می‌تواند لوس و یا حتی مبتذل جلوه کند. امانیافتن در این دام از آن کارهایی است که گویا فقط از دست کسی چون ون سنت برمی‌آید. بی‌قرار در دستان ون سنت تبدیل به اثری تأثیرگذار درباره‌ی زندگی، مرگ و بلوغ می‌شود و تسلط ون سنت باعث می‌شود شخصیت‌های مالیخولیایی بی‌قرار چنان موجه جلوه کنند که به‌راحتی درگیر عواطف و احساسات‌شان شویم. بی‌قرار فیلم نجیبی‌ست و تمامی احساساتی که برمی‌انگیزد مدیون همین نگاه پاکش به زندگی و عشقی‌ست که میان دو نوجوان شکل می‌گیرد. کیفیتی دل‌انگیز که مثل همان توضیح چرایی دوست داشته شدن اسب‌ها توسط دخترها، لبخند به لب می‌نشاند. (امتیاز: ۷ از ۱۰)

وحشی‌هاSavages
کارگردان: الیور استون، بازیگران: آرون جانسن (بن)، تایلر کیش (چان)،‌ بلیک لایولی (اوفلیا)، بنیسیو دل تورو (لادو)، جان تراولتا (دنیس)، سلما هایک (النا).

بن و چان دو دوست قدیمی هستند که به شکلی علمی و بدون خشونت ماری‌جوانا تولید می‌کنند و به فروش می‌رسانند. آن‌ها برای گیر نیفتادن به دست پلیس، با یک مامور اف‌بی‌آی به نام دنیس همکاری می‌کنند. اما یک کارتل بزرگ مواد مخدر به سرکردگی النا می‌خواهد به هر قیمتی آن‌ها را وادار به شراکت کند. وقتی پسرهای جوان مشارکت با النا را رد می‌کنند، او یک از زیردست‌های قسی‌القلبش به نام لادو را می‌فرستد تا دختر مورد علاقه آن‌ها، اوفلیا، را به گروگان بگیرد…

رام‌شده

تونی اسکات خدابیامرز اگر زنده بود گزینه‌ی به‌مراتب بهتری از استون برای کارگردانی وحشی‌ها بود. آن ‌وقت دیگر خبری هم از مونولوگ‌های مسخره درباره‌ی وضعیت دنیا و آمریکای بعد از ۱۱ سپتامبر نبود ووحشی‌های تروتمیزشده، یادآور رمانس واقعی می‌شد و پایان درخشان و دوست‌داشتنی‌اش لذتی مضاعف در بیینده ایجاد می‌کرد. در حال حاضر اما وحشی‌ها چند صحنه‌ی عاشقانه‌ی خوب دارد در کنار چند صحنه‌ی شکنجه‌ی بهتر که هیچ‌کدام بعد از تماشای فیلم در خاطر باقی نمی‌ماند. شمایل‌زدایی از رهبران قدرتمند گروه‌های مافیایی هم در روزگاری که می‌توان سریال‌هایی مثل سوپرانوها،سیم یا امپراتوری بردواک را با جزییاتی به‌مراتب عمیق‌تر هفته ‌به ‌هفته دنبال کرد، دستاورد به‌خصوصی به حساب نمی‌آید. تنها می‌ماند مسیر کاری الیور استون که از آن‌جا رانده و از این‌جا مانده شده است و در این وانفسا وحشی‌ها فیلم قابل‌قبولی از او محسوب می‌شود. (امتیاز ۳ از ۱۰)

دیکتاتور The Dictator
کارگردان:‌ لری چارلز. فیلم‌نامه: ساشا بارون کوهن، الک بِرگ، دیوید مَندل، جف شَفر. بازیگران: ساشا بارون کوهن (علاءالدین)، بن کینگزلی (تمیر)، آنا فاریس (زویی). محصول ۲۰۱۲، ۸۳ دقیقه.
داستان حماسی دیکتاتوری به نام علاءالدین که زندگی‌اش را به خطر می‌اندازد تا مطمئن شود دموکراسی هرگز وارد کشوری که عاشقانه و مستبدانه بر آن حکومت می‌کند نشود.

بدون جسارت

شوخی‌های بی‌مزه و وقیح در کنار شخصیت‌پردازی تک‌بعدی، به ‌ضرب ‌و زور قرار است از فیلمی دم‌دستی که جز تکه‌پرانی‌های سیاسی چیز خاصی ندارد، کمدی‌ای قابل‌دیدن بسازد. دیکتاتور هم کمدی ناموفقی است و هم فیلم سیاسی ناموفقی. نه از جسارتبورات خبری هست و نه آن مدل شوخی، دیگر مثل قبل جواب می‌دهد. به جای کل فیلم تریلرش را هم که ببینید کفایت می‌کند. (امتیاز: ۱ از ۱۰)

ماهنامه فیلم/ مد و مه ۲۴ خرداد ۱۳۹۲