نگاهی به فیلم لامپ صد ساخته سعید آقاخانی / نیره رحمانی

نگاهی به لامپ صد ساخته سعید آقاخانی

نیره رحمانی

معمولا فیلمسازانی که از تلویزیون به سینما می آیند سعی می کنند در انتخاب مضمون و یا در غیر این صورت در چگونگی پرداخت سینمایی شرایطی را به وجود بیاورند که نشان دهنده تلقی و درک آنها از تفاوت مدیوم‌ها و توانایی آنها در مدیوم تازه باشد.

سعید آقاخانی پس از یک سابقه طولانی بازیگری در تلویزیون و همچنین کارگردانی چند سریال در سیما با اولین فیلم سینمایی خود از این قاعده مستثنی نیست. هرچند که او نه در مضمون که در پرداخت سینمایی کوشیده این مهم را به نمایش بگذارد. چه در پرداخت سینمایی لحظه هایی که توهم های شخصیت اصلی واقعیت و رویا رادر هم می ریزد و چه در فصلی که قهرمان فیلم سربه بیابان گذاشته است و در لانگ شاتهایی زیبا به نمایش میگذارد.

 بازی محسن طنابنده از امتیازهای اصلی فیلم محسوب م‌می شودو آشکارا در شکل گیری بارعاطفی لحضه های تاثیرگذار فیلم نقش مهمی دارد. فیلم شروع خوبی دارد، اما رفته رفته افت می کند به خصوص در فصل آخر فیلم که فیلمساز پایانی خوشبینانه را که با درونمایه تلخ فیلم سنخیت ندارد، به آن تحمیل می‌کند. تلقی رهایی از بند اعتیاد با یک سختی سه روزه، تماشاگر را یاد فیلمهای ایرج قادری درباره اعتیاد می اندازد که مشکل اعتیاد شخصیت ها با یک زیرزمین خالی، یک تخت و یک طناب بعد از سه روز مرتفع می شد!جالب توجه ترین نکته فیلم نامگذاری هوشمندانه آن است که هم درتناسب درونی با درونمایه فیلم است و هم اینکه با استفاده از المانهای بصری به خوبی در فیلم جا می افتد..

مشکل اصلی فیلم و افت تدریجی آن بیشتر به فیلمنامه کم ملاطی برمی گردد که آقاخانی دستمایه کار قرارداده است. پرده اول فیلم به خوبی قصه را آغاز می کند، شخصیت ها را معرفی و موقعیتشان را پیش روی تماشاگر قرار می‌دهد. اما هنگامی که لازم است یک اتفاق افتاده و درام به حرکت دربیاید چنین اتفاقی نمی افتد و فیلم به ایده‌ی درگیری با اعتیاد و تلاش برای ترک آن بسنده می کند. استفاده از روایت دایره‌ای و شکستن توالی زمانی رخدادها و تمرکز روی توهم های شخصیت اصلی که در در نیمه نخست فیلم به شکلی موفق به کار گرفته شده می توانست خلاء‌های فیلم را پرکرده و به پرداختی تاثیر گذار و موفق بینجاند اما آنهم از میانه فیلم به بعد یکباره رها می‌ شود.

فرق سیما با سینما تنها در یک «ن» است، اما همین نون ناقابل دلالت بر چیزهای زیادی دارد که در سیما نیست و در سینما باید باشد و در غیر این صورت حاصل یک فیلم تلویزیونی می شود که روی پرده سینما به نمایش در آمده‌است.