فرزندان یک پینه دوز که جهانی را دگرگون کردند +‌ عکس

‘

برادرانی که یک قرن پیش جادوی سینما را باور کردند

اتحاد وارنرها

برادران وارنر نام آشنایی در صنعت سینمای جهان هستند؛ برادرانی که فرزندان یک پینه‌دوز لهستانی بودند ولی یکی از بزرگترین کمپانی‌های فیلمسازی جهان را بنیان نهادند.

کمتر کمپانی خانواده محوری در دنیا به بالاترین سطوح شهرت می رسد. امری که در حوزه سینما و سرگرمی و سطح رقابت سر سختانه ای که بین رقبا وجود دارد بعیدتر نیز می شود اما یک کمپانی در این میان اسثناست و نه تنها خود را بالاترین سطوح رساند بلکه برای سال های متمادی هماوردی همچون خود نداشت؛ استودیویی به نام وارنر، برادران وارنر.

Warner Bros یکی از قدیمی ترین و بزرگترین کمپانی های فیلمسازی جهان است. استودیویی پرآوازه با سرمایه ای در حدود ۱۲ میلیارد دلار که به ده ها زیر شاخه در حوزه سرگرمی منشعب شده است و همگی هم اکنون تحت نام کمپانی مادر Time Warner به فعالیت مشغول هستند.

پلان اول

سرآغاز کمپانی به حدود یک قرن قبل باز می گردد. هری، آلبرت، ساموئل و جک وارنر فرزندان پینه دوز و دستفروش مهاجری لهستانی بودند که از مناطق اشغال شده کشورشان توسط شوروی به کانادا و سپس آمریکا پناهنده شدند.

برادران وارنر از همان ابتدای فعالیت حرفه ای خود را با تصاویر متحرک آغاز کردند. آنها در ابتدا کار خود را با سفر بین شهرهای مختلف و ترتیب دادن نمایش تصاویر متحرک آغاز کردند. نمایش هایی با پروژکتورهای ابتدایی در شهرهای کوچک بین راه. تصاویری که در نظر مردمان عادی جادویی بود و نوید از ظهور یک پدیده جدید به نام سینما می داد.

آنها در سال ۱۹۰۳ با خرید اولین سالن نمایش خود در پنسیلوانیا سنگ بنای کمپانی خانوادگی خود در سال های نه چندان دور آینده را بنا کردند.

برادران وارنر در اولین گام روی دو فیلم سرمایه گذاری کردند. زندگی آتش نشان آمریکایی (۱۹۰۳) تنها ۶ دقیقه بود ولی یکی از قدیمی ترین و ارزشمندترین نگاتیوهای به جا مانده در سینما است. اما فیلم بعدی سرقت بزرگ از قطار (۱۹۰۳) با ۱۵۰ دلار بودجه و مدت زمان ۱۲ دقیقه تلاشی جدی تر در این عرصه بود. راهزنی بزرگ از قطار سرآغاز بسیاری از تکنیک های سینما بود و عنوان اولین فیلم اکشن و اولین وسترن سینمای جهان را به خود اختصاص داد.

برای چند سال اوضاع بدین منوال پیش رفت و برادران وارنر بیش از آن که تولیدکننده باشند در زنجیره پخش فیلم های سینمایی فعال بودند. از ۱۹۱۲ و همزمان با جنگ جهانی اول برادران وارنر آهسته آهسته روی به تولید فیلم های سینمایی آورده بودند تا جایی که در ۱۹۱۷ اولین استودیوی خود در هالیوود را به راه انداختند. دو برادر کوچکتر – ساموئل و جک –  وظیفه تولید و مدیریت مجموعه هالیوود را بر عهده داشتند و آلبرت و هری امور مالی و زنجیره پخش فیلم در شرق آمریکا – خصوصا نیویورک – را کنترل می کردند.

 اولین فیلم مستقل آنها با نام چهار سال زندگی من در آلمان (۱۹۱۸) که روایتی از زندگی سفیر ایالات متحده آمریکا در آلمان بود در بحبوحه جنگ جهانی اول اکران شد. محصولی که اگرچه به عنوان محرکی پروپاگاندا محسوب می شد، اما نام آنها را به عنوان بازیگران تازه نفس صنعت سینما مطرح ساخت و راه منابع مالی را به سوی آنها هموار کرد تا سر انجام در ۱۹۲۳ کمپانی فیلم برادران وارنر «Warner Brothers Pictures» با مدیریت بزرگترین برادر – هری –  رسما پا به عرصه سینما گذاشت.

اکشن

برادران وارنر اولین قرارداد مهم خود را با گرفتن حق ساخت نسخه سینمایی نمایشنامه Gold Diggers بدست آورد. نمایشنامه ای محبوب در برادوی که بیش از ۲۸۰ بار روی صحنه رفته بود و به فیلمی ۸۰ دقیقه ای تبدیل شد. اما محصولی که نام برادران وارنر را بیش از پیش بر زبان ها انداخت، جایی که شمال آغاز می شود(۱۹۲۳) بود. فیلمی که نه از یک ستاره بازیگر که از نقش آفرینی یک سگ استثنایی بهره می برد. «رین تین تین» نام سگی بازمانده از جنگ و از نژاد ژرمن شپرد بود که توسط سربازی آمریکایی نجات یافت و تا زمان مرگ خود در بیش از ۲۷ فیلم نقش آفرینی کرد و شهرتی بی نظیر یافت. جایی که شمال آغاز می شود(۱۹۲۳) چنان فروشی کرد که برادران وارنر قراردادی به مبلغ ۱۰۰۰ دلار در هفته با صاحب سگ منعقد کردند و «رین تین تین» به یکی از ستاره های کمپانی بدل شد.

برادران وارنر اینک نامی آشنا در سینما بود و افراد زیادی را به سوی خود جلب می کرد. سینماگرانی چون داریل زانوک «Darryl F. Zanuck» که به دست راست کمپانی بدل شد – و بعدها با مدیریت فاکس قرن بیستم آن را به یکی از موفق ترین استودیوهای جهان تبدیل کرد-  و یا کارگردان بزرگی چون ارنست لوبیچ «Ernst Lubitsch» که با ساخت تسلسل ازدواج (۱۹۲۴) با نیم میلیون دلار فروش، پرفروش‌ترین فیلم کمپانی در آن سال را به نام خود کرد و در لیست بهترین های نیویورک تایمز قرار گرفت.

فروش بالای این فیلم ها برادران وارنر را در مقابل رقبای قدرتمندی چون مترو گلدوین مایر، پارامونت و First National – که به ۳ بزرگ مشهور بودند – به یکی از موفق ترین استودیوهای مستقل هالیوودی تا پایان ۱۹۲۴ میلادی تبدیل ساخته بود.

این موفقیت ها بی جواب نبود و وام های کلانی را به سوی کمپانی جذب کرد. منابعی که باعث شد برادران وارنر دست به خریدهای کلان بزند. آنها با خرید کمپانی پیشروی ویتا گراف «VitaGraph» یکی از بزرگترین شبکه های توزیع فیلم در سراسر آمریکا را به خدمت گرفتند و راه خود را به دوردست ترین نقاط کشور پیدا کردند. آنها همچنین در ۱۹۲۵ ایستگاه رادیویی KFWB را در لس آنجلس راه اندازی کردند که امروزه نیز با همین نام در حال فعالیت است.

اما این تازه آغاز راه بود. روزهای پر چالش برادران وارنر که تا به اینجا مسیری تقریبا هموار پیموده بودند در حال رسیدن بود.

‘