برد پیت ستاره نوظهور سینمای سیاسی

برد پیت ستاره نوظهور سینمای سیاسی

 به نظر می‌رسد برد پیت بازیگر مشهور هالیوودی برای این که از سلبرتی‌های مشهور هالیوود است، احساس عذاب وجدان دارد و طلب بخشش می‌کند. وقتی فیلم «کلوپ مشت‌زنی» اولین بار در سال ۱۹۹۹ اکران شد، یک منتقد تحریک‌پذیر روزنامه «ایوینینگ استاندارد» لندن تصور خودش از نبرد این مردان را نبردی خواند که «نه تنها ضد کاپیتالیستی است، بلکه ضد جامعه و در واقع ضد خدا نیز هست». اما داوری‌ها راه به سوی برد پیت ستاره اصلی فیلم باز کرد و کارگردان فیلم یعنی دیوید فینچر با خوشحالی به این نظرات واکنش نشان داد و اندکی بعد خود پیت در گفت وگو با مجله رولینگ استونز اظهار داشت: نمی دانستیم فیلم‌مان اینقدر خوب است!
به مدت دو دهه، این بازیگر موجب پر شدن سینماها و البته ستون‌های روزنامه‌ها بود. اما تبادل نظر درباره «باشگاه مشت‌زنی» موجب شد تا او تحریک شود به دنبال بازی‌هایی با ایده‌های بزرگ برود.
آخرین حضور برد پیت که با فیلم «کمبود بزرگ» با اقتباس از کتاب مایکل لوییس اکران شده، ممکن است به معنی رسیدن او به مقصود باشد. این فیلم که در ماه دسامبر در آمریکا اکران شد و قرار است ۲۲ ژانویه در بریتانیا روی پرده برود، حمله‌ای به دیوانگی مالی وال استریت است که به بحران بزرگ منتهی شد. این فیلم پیت را وارد دنیای سیاسی می‌کند و همه طرفدارانش که همیشه توقع داشتند در ورای کناره‌گیری کنایه‌آمیز او چیزی فراتر وجود داشته باشد را، شاد می‌کند.
این بازیگر در نمایش اولیه این فیلم در نیویورک به مجله «پیپل» گفت: از این که این همه از مردم خانه‌هایشان را از دست داده بودند، واقعا عصبانی بودم. این جا یک چیز واقعا غلط وجود داشت. با متخصصان حرف بزنید و می‌بینید آنها می‌گویند چیزی عوض نشده است. این که با داشتن سمت بتوانی پول بسازی بدون این که احساس مسئولیت داشته باشی، هنوز هم وجود دارد، هنوز زنده هست. در حالی که پیت تا کنون دو بار به عنوان جذاب ترین مرد انتخاب شده، سرانجام توانسته است چیزی مشترک با برنی سندرز و جرمی کوربین پیدا کند.
این تاخت و تاز سیاسی اما مدتی است که در جریان است. «باشگاه مشت زنی» برای بیشتر تماشاگران زیادی ملودرام بود که بخواهند آن را خیلی جدی بگیرند. فیلم‌های دیگرش نیز مانند «یازده یار اوشن» به طرز بارزی در حوزه فیلم‌های سرگرم کننده جای می‌گرفت. بعد او به دموکرات‌ها کمک مالی کرد و ازدواجی پرسروصدا کرد- اما آیا همه رفتارهایش درجه یک نبودند؟ از همه معنادارتر کمپانی تولید فیلم او با عنوان «پلن بی انترتینمنت» است که تولید کننده فیلم‌هایی چون «12 سال بردگی» و درام حقوق مدنی «سلما» بود. درواقع این کمپانی بیشتر به سراغ موضوع‌های سخت تری می‌رود که ممکن است نیاز به کمی فشار بیشتر داشته باشند تا شکل بگیرند. پیت گفته است «کمبود بزرگ» که کمپانی او به ساخته شدنش نیز کمک کرد، همانی شده که باید می‌شد. این در حالی است که فیلم‌های خوب دیگری هم وجود دارد که درباره بحران مالی است و فیلم «فراخوان حاشیه» سال ۲۰۱۱ با بازی کوین اسپیسی از جمله آنهاست. «کمبود بزرگ» مسلما بلندآوازه‌ترین و دقیقا رک ترین این فیلم‌هاست. فیلم پشت سر قهرمانان و بدمن‌ها حرکت می‌کند و گاهگاهی به مستند هم پهلو می زند. فیلم مدیریت شده تا وثیقه مصنوعی را شرح دهد و در عین حال حفظ کننده روح فیلمی شبیه  «یازده یار اوشن» باشد.
وال استریت مانند یک منحرف باهوش، اغلب مورد ظن است اما بندرت درک شده و هرگز به اعدام محکوم نشده است. این نگاهی است که لوییس به وال استریت دارد و می‌افزاید: «کمبود بزرگ» فقط یک فیلم است، اما در عین حال دعوتی برای مخاطبان وسیع مردمی است تا با دیدگاهی هوشمندانه و جالب درباره جایگاه پول و مسایل مالی در همه زندگی مان به مباحثه بنشینند.
وی می گوید: چرا پیت این همه درگیر سیاست شده؟ بخشی از عدم تمایل او ممکن است با رشد او در محیطی به شدت مذهبی در اسپرینگفیلد مرتبط باشد ، محیطی که او می گوید به نظرش خیلی تنگ و محدود بود. او در این باره می‌گوید: وقتی می بینم مردم به هم می‌گویند که چطور زندگی می‌کنند، عصبانی می‌شوم.
او به نظر می رسد از این موضوع آگاه است که هر کسی از بیان شدن روحیاتش توسط یک چهره سلبریتی لذت نمی‌برد. او در سال ۱۹۹۹ گفته بود: من یادآور آدمی هستم که همه چیز دارد. اگر این حرف را دست بگیریم، هنوز درست‌ترش این است که پیت با بازیگری سرشناس مثل آنجلینا جولی ازدواج کرد و حالا این زوج دارای ۶ فرزند هستند.
شخصیت پیت از وقتی او در اواخر دهه سوم زندگی‌اش بود شکل گرفت؛ پس از آن که او مدرسه روزنامه نگاری در میسوری را ترک کرد و چند سالی با اشتغال به کارهای عجیب و غریب روی پای خودش ایستاد که پوشیدن لباس یک مرغ برای تشویق مردم به رفتن به یک رستوران زنجیره‌ای فست فود از جمله آنها بود. بعد با نقش آفرینی کوتاهی در فیلم «تلما و لوییز» ریدلی اسکات دیده شد که او را به سمت بازی در نقش‌هایی سنتی که به زودی فراموش می‌شدند، سوق داد. اما او رویکرد خودش را داشت و به سراغ فیلم‌هایی متفاوت‌تر رفت که «باشگاه مشت‌زنی» و فیلم ۲۰۰۹ کوئنتین تارانتنیو در سال ۲۰۰۹ یعنی «بی‌شرف‌های لعنتی» از جمله آنها بود.
بر خلاف جولی، که با هم سال ۲۰۱۴ در فرانسه ازدواج کردند؛ او شهرتی برای تقاضای زیاد نداشت. به قول جولی کریستی «او جذاب و متفکر» است و باز برخلاف جولی، که نماینده ویژه کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل است، پیت کمتر تمایلی به نشان دادن وجه بشارت بخش بودن دارد. به جای آن او سعی کرده تا دستش را وارد حرفه‌هایی مانند ساخت مبلمان بکند و از جمله تختخوابی طراحی کرده که بیش از ۲۶هزار ساعت وقت برای طراحی و ساخت آن گذاشته و بخشی از خط تولید مبلمانی است که او به راه انداخته است.  
جایگاه او در رسانه‌ها بیش از همه با ارتباطش با جولی و پیش از آن با جینفر آنیستون- همسر سابقش- تعریف می شود. در مصاحبه ها سوال های زیادی از او می شود از جمله اینکه: کار کردن با جورج کلونی چگونه است؟ آیا آنجلیناجولی بلد است غذا بپزد؟ چقدر زبان ایتالیایی بلد است؟ که از آنها نمی شود چیز زیادی بیرون کشید. نیویورک تایمز اما با تیتری به یاد خوانندگانش آورده بود که : «فراموش نکنید: او خیلی فعال است».
این یادآوری می تواند برای تماشاگران «کمبود بزرگ» خیلی مفید باشد زیرا شخصیت پیت شبیه شخصیت بیلی بین مربی بیسبال که او در سال ۲۰۱۱ در فیلم اقتباسی از کتاب دیگر مایکل لوییس یعنی «مانیبال» در آن بازی کرده بود، نیست. این بار، برد پیت نقشی برجسته مانند یک شوالیه سفید دارد، بیشتر از آنچه او در «12 سال بردگی» که در آن در نقش یک نجار روشنفکر کانادایی ظاهر شده بود، دارد.
«کمبود بزرگ» را آدام مک‌کی کارگردانی کرده که سرگروه نویسندگان «ساتردی نایت لایو» یا شوی شبانه شنبه شب، برنامه طنز آمریکا بود. برای همین فیلم بیشتر کمدی است تا درام. یکی از موضوع‌هایش این است که فرهنگ توجه به شهرت مردم را از راهی که سیاست و امور مالی واقعا می‌روند، دور می‌کند.
شما شاید هیچ تصوری از مردمی که واقعا سختی کشیده‌اند نداشته باشید، و هر کسی چنین در این زمینه می‌چرخد که انگار در یک ویدئوی لعنتی دارد بازی می‌کند، «یک شخصیت وقتی توفان مالی می‌وزد، فریاد می‌کند. همه آنها دچار دوار شده‌اند، می‌دانی. می‌دانی نگران چی هستند؟ آنها نگران بازی فوتبال هستند. یا این که کدام بازیگر زن ممکن است به کانون بازپروری برود». سخت نیست تصور این که خود برد پیت این عقاید را داشته باشد. برای ساخته شدن «کمبود بزرگ» حتی بعید نیست او پول دستی هم داده باشد تا بخشی از این مجموعه چهره‌های مشهور باشد که ثروت را به چالش می‌گیرند. یا شاید می‌خواهد به این ترتیب به تماشاگران بگوید که مسایل مهمتری از زندگی خصوصی خود او وجود دارند.
مد ومه/بانی فیلم منبع: وال استریت ژورنال